Wanneer die liefde dezelfde liefde is als de soort van de mensen die zich alleen op de maatschappij richten en op die manier van de beroemde mensen houden, zal de gedachte dat deze volmaakte mensen naar het einde en het niets toegaan en zullen wegrotten in het grote graf die men het verleden noemt, een extra pijn toevoegen aan hun smartelijk leven. Hij zal tegen zichzelf zeggen dat hij ook het graf binnen zal gaan. Hij zal met veel zorgen naar het graf kijken en zuchten. Vanuit het vorige standpunt bekeken zal zo iemand met volledig gemak denken aan zijn verblijfsplaats en zijn lichaam uitkleden, in het verleden achter laten en zelf naar de tussenwereld gaan die de wachtkamer van de toekomst is. Het graf is voor hem een bekende plaats.

Jou liefde voor mooie dingen gebeurt ook omwille van de Kunstenaar. Je zegt bijvoorbeeld: “Wat is het mooi gemaakt”. Naast dat deze liefde een fijne bezinning is, opent het een weg voor de minnaars van schoonheid en pracht die voor hun gevoel leidt naar een nog heiligere en duizenden malen mooiere verheven schoonheid. Want de aandacht wordt verlegd van deze mooie tekenen naar de schoonheid van de Goddelijke werken. Er wordt een weg naar het hart geopend die de aandacht van deze Goddelijke werken verlegt naar de schoonheid van Zijn schone namen en van hieruit gaat de aandacht naar de schoonheid van Zijn eigenschappen en van hieruit gaat de aandacht naar de Verhevene die in Zijn schoonheid geen gelijkenis heeft. Kijk als liefde op deze manier plaatsvindt, geeft het een genot, is het een godsdienstoefening en een bezinning…

Je jeugd heb je lief als een mooie, Goddelijke gift van de Grote Gerechtigheid. Je zult je jeugd dan ook doorbrengen in Godsdienstuitoefening. Je zult je jeugd zeker niet laten verdrinken en vermoorden door het in verboden genot te storten. De godsdienstuitoefening die je in je jeugd hebt volbracht, zullen de eeuwige vruchten van de voorbijgegane jeugd zijn. Naarmate je ouder wordt, zul je het goede van je jeugd, de eeuwige vruchten, hebben verdiend en zul je gered worden van gevaren en je overvloedige energie die de jeugd met zich mee brengt. Je zult erbij stilstaan dat in je oudere dagen je nog meer zult slagen in godsdienstuitoefening en dat je de barmhartigheid van God nog meer waard zult zijn. In de plaats van tien, vijftien jaar genot van je jeugd zul je niet hetzelfde zeggen zoals de onwetenden die na vijftig jaar: “verdorie, mijn jeugd is voorbij” zeggen en verdrietig huilen om hun jeugd. Zo zei iemand van hen:

Dat betekent: “Ik zou willen dat mijn jeugd voor een dag terug kwam. Dan zou ik me beklagen over wat de jeugd mij in mijn ouderdom wel niet teweeg heeft gebracht.”

En je liefde voor mooie plaatsen zoals de lente is nu eenmaal om de Goddelijke kunstwerken te aanschouwen. Wanneer die lente voorbij gaat, zal het genot van die aanschouwing niet voorbijgaan. Want de betekenis die een gouden brief uitstraalt zoals de lente, kun je altijd bekijken. De tijd en jouw gedachten zorgen beide als een doek in de bioscoop ervoor dat het genot van de aanschouwing blijft voortduren en ververst voor jou de betekenissen en de schoonheden van de lente. Hierdoor zal je liefde geen smart, leed en verdriet met zich meebrengen, maar zal het plezier en voldoening achterlaten.

Liefde voor deze wereld behoort ook omwille van God te zijn. Hierdoor worden de angstaanjagende schepselen op deze wereld een hechte vriend van je. Wanneer je van deze wereld houdt als een akker voor het hiernamaals kun je in alles een schat of een vrucht vinden die jou van nut zal zijn in het hiernamaals. Noch zullen rampen jou afschrikken en noch zullen scheidingen en het niets jou vervelen. In volledige rust wacht je in deze herberg op het einde van je verblijf.