لمعه‌لر | ايكنجى لمعه | 14
(9-18)

الحاصل: ناصل شكر، نعمتى زياده‌لشديرييور؛ اويله ده شكوا، مصيبتى زياده‌لشديرر، هم مرحمته لياقتى سلب ايدر.


برنجى حربِ عمومينڭ برنجى سنه‌سنده، أرضرومده مبارك بر ذات مدهش بر خسته‌لغه گرفتار اولمشدى. ياننه گيتدم، بڭا ديدى: ”يوز گيجه‌در بن باشمى ياصديغه قويوب ياتامدم“ دييه آجى بر شكايت ايتدى. بن چوق آجيدم. بردن خاطريمه گلدى و ديدم: ”قارداشم، گچمش صيقنتيلى يوز گونڭ شيمدى سرورلى يوز گون حكمنده‌در. اونلرى دوشونوب، شكوا ايتمه؛ اونلره باقوب شكر ايت. گله‌جك گونلر ايسه، مادام داها گلمه‌مشلر. ربّڭ اولان رحمٰن الرحيمڭ رحمتنه إعتماد ايدوب، دوگولمه‌دن آغلامه، هيچدن قورقمه، عدمه وجود رنگى ويرمه. بو ساعتى دوشون؛ سنده‌كى صبر قوّتى بو ساعته كافى گلير. ديوانه بر قوماندان گبى ياپمه كه: صول جناح دشمن قوّتى اونڭ صاغ جناحنه إلتحاق ايدوب اوڭا تازه بر قوّت اولديغى حالده، صول جناحنده‌كى دشمنڭ صاغ جناحى داها گلمديگى وقتده، او طوتار، مركز قوّتنى صاغه صوله طاغيتوب مركزى ضعيف بيراقوب، دشمن أدنا بر قوّت ايله مركزى خراب ايدر.“ ديدم: ”قارداشم، سن بونڭ گبى ياپمه، بتون قوّتڭى بو ساعته قارشى تحشيد ايت. رحمتِ إلٰهيه‌يى و مكافاتِ اُخرويه‌يى و فانى و قيصه عمريڭى، اوزون و باقى بر صورته چويرديگنى دوشون. بو آجى شكوا يرنده فرحلى بر شكر ايت.“ او ده تماميله بر فرح آلارق: ”الحمد ِﷲ، ديدى، خسته‌لغم اوندن بره ايندى.“


سس يوق

لمعه‌لر