برنجى نقطه: حضرتِ غوثڭ قصيده‌سنڭ باشنده بو بش سطردن أوّل، عجيب، پك غريب، چوق بليغ، نازدارانه تحديثِ نعمت صورتنده بر دعواىِ إفتخاركارانه إفاده ايدن ايكى صحيفه‌لك قصيده‌سنده‌كى خارقه دعواسنه دليل اولارق بر كرامتِ باهره‌يى، عادتا معجزه‌يه ياقين بر خارقه‌يى گوسترمك لازم گلييوردى. ايشته او عقللرى حيرتده بيراقان مرتبه‌يه لايق اولديغنى گوسترر بر كرامت إظهار ايتدى كه؛ سكز يوز سنه بر مسافه‌ده جنابِ حقّڭ إذنيله، إعلاميله زمانمزى تفصيلاتيله گورور طرزنده، بزم گبى عاجز، ضعيف طلبه‌لرينه درس ويروب تشويق ايدر. ايشته حضرتِ غوثڭ دعواسنه بو إخبارِ غيبيسى أڭ باهر برهان اولديغى گبى، رسالۀِ نورڭ أجزالرينڭ حقّانيت و علويتنه بر حجّتِ قاطعه حكمنده‌در. أوت حضرتِ شيخ، بو قصيده‌سيله سوزلرڭ حقّانيتنى إمضا ايدييور.

ايكنجى نقطه: أهلِ طريقت و حقيقتجه متّفقٌ عليه بر أساس وار كه: طريقِ حقده سلوك ايدن بر إنسان، نفسِ أمّاره‌سنڭ أنانيتنى و سركشلگنى قيرمق ايچون لازم گلير كه؛ نظرينى نفسندن قالديروب شيخنه حصرِ نظر ايده ايده تا فنا فى الشيخ حكمنه گلير. ”بن“ ديديگى وقت، شيخنڭ حسّياتيله قونوشور و هكذا.. تا فنا فىِ الرسول، فنا فِى اللّهه قدر گيدر. مثلا: ناصلكه غايت فداكار و صادق بر خدمتكار، بر ياور، أفنديسنڭ حسّياتيله گويا كنديسى كنديسنڭ أفنديسيدر و پادشاهيدر گبى قونوشور. ”بن بويله ايسته‌يورم“ دير؛ يعنى ”بنم سيّدم، استادم، سلطانم بويله ايسته‌يور.“ چونكه كندينى اونوتمش، يالڭز اونى دوشونويور. ”بويله أمر ايدييور“ دير. اويله ده غوثِ گيلانى، او خارقه قصيده‌سنڭ تضمّن ايتديگى أذواقِ فوق العاده، حضرتِ شيخڭ سرِّ عظيمِ أهلِ بيتڭ إرثيتيله آلِ بيتڭ شخصِ معنويسنڭ مقامى نقطه‌سنده و ذاتِ أحمديه عليه الصلاة والسلامڭ وراثتيله حقيقتِ محمّديه‌سنده (ع‌ص‌م) كندينى گورديگى گبى، فناءِ مطلق ايله جنابِ حقّڭ تجلّئِ ذاتيسنه مظهريت نقطه‌سنده، قصيده‌سنده او سوزلرى سويله‌مش. اونڭ گبى اولميان و او مقامه يتيشمه‌ين اونى سويله‌يه‌مز؛ سويله‌سه مسئولدر.