حضرتِ غوث، او درجه يوكسك بر مرتبه‌يه مالك و او درجه خارقه بر كرامته مظهردر كه، كافرلرڭ بر قسمى ديمش: ”بز إسلاميتى قبول ايده‌مييورز؛ فقط عبد القادرِ گيلانى‌يى ده إنكار ايده‌مييورز.“ هم أوليايى إنكار ايدن وهّابينڭ مفرط قسمى دخى، حضرتِ شيخى إنكار ايده‌مييورلر. أولياء اونڭ درجۀِ جلالتنه يتيشمديگى، بتون أهلِ طريقتجه تسليم ايديلمشدر.

ايشته بويله گونش گبى بر معجزۀِ محمّديه (عليه الصلاة والسلام)، يوكسك و سونمز بر بارقۀِ إسلاميت اولان بر ذاتِ نورانينڭ غيب‌آشنا نظريله عصريمزى گوروب، بويله بر كرامت إظهاريله تسلّى ويروب تشجيع ايتمك شأنندندر. عجبا هيچ ممكن ميدر كه؛ ”سلطان الأولياء“ مقامنى إحراز ايتمش و حميتِ إسلاميه ايله زماننده‌كى پادشاهلرى تيتره‌تمش و قوّۀِ قدسيه ايله ماضى و مستقبلى حاضر گبى إذنِ إلٰهى ايله گورمش و مماتنده دخى حياتنده‌كى گبى دائمى تصرّفى بولونديغى تصديق ايديلمش اولان بر قهرمانِ ولايت، بو عصريمزه و بو عصر ايچنده‌كى كمالِ عجز و ضعف ايله قرآنڭ خدمتنده چاليشان و إنصافسز دشمنلرڭ هجومنه معروض و تسلّى و تأمينه محتاج بيچاره قرآنڭ خادملرينه و طلبه‌لرينه لاقيد قالابيلير مى؟ هيچ ممكن ميدر كه، بزمله مناسبتدار اولماسين؟ سكز، طوقوز، بلكه اونبش قوّتلى دليلدن قطعِ نظر، أدنا بر إشارت كلامنده بولونسه، بزه باقديغنه دلالت ايدر؛ خفى بر إشارت ايتسه كافيدر. چونكه مقام إقتضا ايدييور، مطابقِ مقتضاىِ حالدر و مناسبت قويدر.

أى بنمله برابر حضرتِ شيخڭ توجّه و دعاسنه مظهر قارداشلرم! شو استاديمز، بزى إستقبالده عدم ظلماتى ايچنده دوشونوب بزمله مشغول اولوركن، بز او ماضيده موجود و نور پرده‌لرى ايچنده استاديمزى و استاديمزڭ استادى و جدّى اولان فخر العالمين عليه الصلاة والسلام أفنديمزڭ توجّهلرندن غفلت ايتمك، اونلره إستناد ايتمه‌مك لايق ميدر؟ مادام اونلر بزى دوشونويورلر؛ بز ده بتون قوّت و روحمزله اونلره إعتماد ايدوب و أمرلرينه بِلا قيد و شرط إطاعت ايتملى‌يز