لمعه‌لر | اوننجى لمعه | 144
(134-147)
أضعف العباد

حافظ خالد

اون دردنجيسى: اوچ مصطفى‌نڭ كوچوجك ”اوچ طوقات“ ييمه‌لريدر.

برنجيسى: مصطفى چاوش (رح) سكز سنه‌در بزم خصوصى كوچك جامعه، هم صوباسنه، هم غازياغنه، هم كبريتنه قدر خدمت ايدييوردى. حتّى غازياغنى و كبريتنى سكز سنه‌در كندى كيسه‌سندن صرف ايتديگنى صوڭره اوگرندك. جماعته، خصوصًا جمعه گيجه‌لرنده غايت ضرورى بر ايش اولماينجه گرى قالمييوردى. صوڭره أهلِ دنيا اونڭ صفوتِ قلبندن إستفاده ايده‌رك ديديلر كه: ”سوزلرڭ بر كاتبى اولان حافظڭ صاريغنه ايليشه‌جكلر. هم گيزلى أذان، موقّةً ترك ايديلسين. سن كاتبه سويله، جبر گورمه‌دن أوّل صاريغى چيقارسين.“


او بيلمييوردى كه: خدمتِ قرآنيه‌ده بولونان بريسنڭ صاريغنى چيقارمغه دائر سوزى تبليغ ايتمك، مصطفى چاوش گبى يوكسك روحليلره پك آغيردر. اونلرڭ سوزلرينى تبليغ ايتمش. او گيجه رؤياده بن گورويوردم كه: مصطفى چاوشڭ أللرى كيرلى، قائمِ‌مقام آرقه‌سنده اولارق اوطه‌مه گلدى. ايكنجى گون اوڭا ديدم: مصطفى چاوش، سن بوگون كيم ايله گوروشدڭ؟ سنى ألڭ ملوّث بر صورتده قائمِ‌مقامڭ آرقه‌سنده گوردم. ديدى: ”أيواه! بڭا بويله بر سوز، مختار سويله‌دى، كاتبه سويله. بن آرقه‌سنده نه اولديغنى بيلمه‌دم.“

سس يوق