لمعه‌لر | اوننجى لمعه | 142
(134-147)

طوقوزنجيسى: بيوك حافظ زهديدر. بو ذات، آغروسده‌كى نور طلبه‌لرينڭ باشنده ناظرلرى حكمنده اولديغى بر زمان، سنّتِ سنيه‌يه إتّباع و بدعه‌لردن إجتنابى مسلك إتّخاذ ايدن طلبه‌لرڭ معنوى شرفنى كافى گورميه‌رك و أهلِ دنيانڭ نظرنده بر موقع قزانمق أمليله مهمّ بر بدعه‌نڭ معلّملگنى درعهده ايتدى. تماميله مسلگمزه ضد بر خطا ايشلدى. پك مدهش بر شفقت طوقاتنى يدى. خانَداننڭ شرفنى زير و زبر ايده‌جك بر حادثه‌يه معروض قالدى. فقط مع التأسّف كوچك حافظ زهدى، هيچ طوقاته إستحقاقى يوقكن، او أليم حادثه اوڭا ده تماس ايتدى. بلكه إن شاء اﷲ او حادثه، اونڭ قلبنى دنيادن قورتاروب تماميله قرآنه ويرمك ايچون بر عملياتِ جرّاحيۀِ نافعه حكمنه گچر.


اوننجيسى: حافظ أحمد (رح) نامنده بر آدمدر. بو ذات، رساله‌لرڭ يازمه‌سنده ايكى اوچ سنه تشويقكارانه بر صورتده بولونويوردى و إستفاده ايدييوردى. صوڭره أهلِ دنيا، ضعيف بر طمارندن إستفاده ايتدى. او شوق زده‌لندى. أهلِ دنيايه تماس ايتدى. بلكه او جهتله أهلِ دنيانڭ ضررينى گورمه‌سين، هم اونلره سوزينى گچيرسين و بر نوع موقع قزانسين و طار اولان معيشتنه بر سهولت اولسون.


ايشته خدمتِ قرآنيه‌يه او صورتله او يوزدن گلن فتور و ضرره مقابل ايكى طوقات يدى. برى؛ طار معيشتيله برابر بش نفوس داها علاوه ايديلدى، پريشانيتى أهمّيت كسب ايتدى. ايكنجى طوقات: شرف و حيثيت نقطه‌سنده حسّاس و حتّى بر تك آدمڭ تنقيد و إعتراضنى چكه‌مه‌ين او ذات، بيلميه‌رك بعض دسّاس إنسانلر اونى اويله بر صورتده كنديلرينه پرده ايتديلر كه، شرفى زير و زبر اولدى، يوزده طقساننى غائب ايتدى و يوزده طقسان آدمى عليهنه چويردى. هر نه ايسه... اﷲ عفو ايتسين، بلكه إن شاء اﷲ بوندن إنتباهه گلير، ينه قسمًا وظيفه‌سنه دونر.


سس يوق