لمعه‌لر | اوننجى لمعه | 143
(134-147)

اون برنجيسى: بلكه رضاسى يوق دييه يازيلمادى...


اون ايكنجيسى: معلّم غالبدر (رح). أوت بو ذات، صادقانه و تقديركارانه، رساله‌لرڭ تبييضنده چوق خدمت ايتدى و هيچ بر مشكلات قارشيسنده ضعف گوسترمدى. أكثر گونلرده گلييوردى، كمالِ شوق ايله ديڭله‌يوردى و إستنساخ ايدييوردى. صوڭره كندينه، اوتوز ليرا اجرت مقابلنده عموم سوزلرى و مكتوباتى يازديردى. اونڭ مقصدى، مملكتنده نشر ايتمك و هم همشهريلرينى تنوير ايتمك ايدى. صوڭره بعض دوشونجه‌لر نتيجه‌سنده رساله‌لرى تصوّر ايتديگى گبى نشر ايتمدى، صنديغه بيراقدى. بردن أليم بر حادثه يوزندن بر سنه غم و غصّه چكدى. رساله‌لرڭ نشرى ايله اوڭا عداوت ايده‌جك رسمى بر قاچ دشمنلره بدل، ظالم إنصافسز چوق دشمنلرى بولدى؛ بر قسم دوستلرينى غائب ايتدى.


اون اوچنجيسى: حافظ خالددر (رح). كنديسى دير: ”أوت إعتراف ايدييورم، استاديمڭ خدمتِ قرآنيه‌ده نشر ايتديگى آثارڭ تسويدنده حرارتلى بر صورتده بولونديغم زمان محلّه‌مزده بر جامع إماملغى واردى. أسكى كسوۀِ علميه‌مى، صاريغى باغلامق نيّتيله موقّةً او خدمته فتور ويروب، بيلميه‌رك چكيلدم. مقصديمڭ عكسيله شفقتلى بر طوقات ييدم. سكز طوقوز آى إماملق ايتديگم حالده، مفتينڭ چوق وعدلرينه رغمًا، فوق العاده بر صورتده صاريغى صارامدم. شبهه‌مز قالمادى كه، او قصوردن بو شفقتلى طوقات گلدى. بن استاديمڭ هم بر مخاطبى، هم بر مسوّدى ايدم. بنم چكيلمه‌م ايله تسويد خصوصنده صيقنتى چكمشدى. هر نه ايسه... ينه شكر كه؛ قصوريمزى آڭلادق و بو خدمتڭ ده نه قدر قدسى اولديغنى بيلدك و شاهِ گيلانى گبى آرقه‌مزده مَلكِ صيانت گبى بر استاد بولونديغنه إعتماد ايتدك.

سس يوق