ايشته سنّتِ سنيه‌ده‌كى أدب، او صانعِ ذو الجلالڭ أسمالرينڭ حدودلرى ايچنده بر محضِ أدب وضعيتنى طاقينمقدر.

ثانيًا: ناصلكه بر طبيب، دوقتورلق نقطه‌سنده بر نامحرمڭ أڭ نامحرم عضوينه باقار و ضرورت اولديغى وقت اوڭا گوستريلير. خلافِ أدب دينيلمز. بلكه أدبِ طب اويله إقتضا ايدر، دينيلير. فقط او طبيب، رجوليت عنوانيله ياخود واعظ إسميله ياخود خواجه صفتيله او نامحرملره باقه‌ماز. اوڭا گوستريلمه‌سنى أدب فتوا ويره‌مز. و او جهتده اوڭا گوسترمك، حياسزلقدر. اويله ده صانعِ ذو الجلالڭ چوق أسماسى وار. هر بر إسمڭ آيرى بر جلوه‌سى وار. مثلا: ”غفّار“ إسمى، گناهلرڭ وجودينى و ”ستّار“ إسمى، قصوراتڭ بولونماسنى إقتضا ايتدكلرى گبى؛ ”جميل“ إسمى ده، چركينلگى گورمك ايسته‌مز. ”لطيف، كريم، حكيم، رحيم“ گبى أسماءِ جماليه و كماليه، موجوداتڭ گوزل بر صورتده و ممكن وضعيتلرڭ أڭ اييسنده بولونمالرينى إقتضا ايدرلر. و او أسماءِ جماليه و كماليه ايسه، ملائكه و روحانى و جنّ و إنسڭ نظرنده گوزللكلرينى، موجوداتڭ گوزل وضعيتلريله و حسنِ أدبلريله گوسترمك ايسترلر.

ايشته سنّتِ سنيه‌ده‌كى آداب، بو علوى آدابڭ إشارتيدر و دستورلريدر و نمونه‌لريدر.

سكزنجى نكته: {فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِىَ اﷲُ} دن أوّلكى اولان {لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ} إلى آخر.. آيتى، رسولِ أكرم عليه الصلاة والسلامڭ امّتنه قارشى كمالِ شفقت و نهايت رأفتنى گوستردكدن صوڭره، شو {فَاِنْ تَوَلَّوْا} آيتيله دير كه: ”أى إنسانلر! أى مسلمانلر! بويله حدسز بر شفقتيله سزى إرشاد ايدن و سزڭ منفعتڭز ايچون بتون قوّتنى صرف ايدن و معنوى ياره‌لريڭز ايچون كمالِ شفقتله گتيرديگى أحكام و سنّتِ سنيه‌سيله تداوى ايدوب مرهم ووران شفقت‌پرور بر ذاتڭ بديهى شفقتنى إنكار ايتمك و گوز ايله گورونن رأفتنى إتهام ايتمك درجه‌سنده اونڭ سنّتندن و تبليغ ايتديگى أحكامدن يوزلريڭزى چويرمك، نه قدر وجدانسزلق، نه قدر عقلسزلق اولديغنى بيليڭز! و أى شفقتلى رسول و أى رأفتلى نبى! أگر سنڭ بو عظيم شفقتڭى و بيوك رأفتڭى طانيمايوب عقلسزلقلرندن سڭا آرقه ويروب ديڭله‌مسه‌لر، مراق ايتمه! سماوات و أرضڭ جنودى تحتِ أمرنده اولان، عرشِ عظيمِ محيطڭ تحتنده سلطنتِ ربوبيتى حكم ايدن ذاتِ ذو الجلال سڭا كافيدر. حقيقى مطيع طائفه‌لرى، سنڭ أطرافڭه طوپلاتديرر، سنى اونلره ديڭلتديرر، سنڭ أحكامڭى اونلره قبول ايتديرر!“