لمعه‌لر | يگرمى آلتنجى لمعه | 431
(429-498)

اوچنجى رجا: بر زمان گنجلك گيجه‌سنڭ اويقوسندن إختيارلق صباحيله اويانديغم وقت كنديمه باقدم؛ وجودم قبر طرفنه بر اينشدن قوشار گبى گيدييور. نيازئِ مصرينڭ


گونده بر طاشى بناىِ عمريمڭ دوشدى يره،


جان ياتار غافل، بناسى اولدى ويران بى‌خبر


ديديگى گبى، روحمڭ خانه‌سى اولان جسممڭ ده هر گون بر طاشى دوشمكله ييپرانييور و دنيا ايله بنى قوّتلى باغلايان اميدلرم، أمللرم قوپمغه باشلاديلر. حدسز دوستلرمدن و سَوْدكلرمدن مفارقت زماننڭ ياقينلاشديغنى حسّ ايتدم. او معنوى و چوق درين و دواسز گورونن ياره‌نڭ مرهمنى آرادم، بولامدم. ينه نيازئِ مصرى گبى ديدم كه


سس يوق

لمعه‌لر