لمعه‌لر | يگرمى آلتنجى لمعه | 433
(429-498)

ايشته او ذاتڭ شفاعتى آلتنه گيروب و نورندن إستفاده ايتمه‌نڭ و ظلماتِ برزخيه‌دن قورتولمانڭ چاره‌سى: سنّتِ سنيه‌يه إتّباعدر.


دردنجى رجا: بر زمان إختيارلغه آياق باصديغمدن، غفلتى إدامه ايتديرن صحّتِ بدنم ده بوزولمشدى. إختيارلقله خسته‌لق، متّفقًا بڭا هجوم ايتدى. باشمه ووره ووره اويقومى قاچيرديلر. چولوق چوجق، مال گبى بنى دنيا ايله باغلايه‌جق علاقه‌لر ده يوقدى. گنجلك سرسملگيله ضايع ايتديگم سرمايۀِ عمريمڭ ميوه‌لرينى؛ بتون گناهلر، خطيئاتلر گوردم. نيازئِ مصرى گبى فرياد أيله‌يه‌رك ديدم:


بر تجارت ياپمدم، نَقْدِ عمر اولدى هبا،


يوله گلدم لٰكن گوچمش جمله كروان بى‌خبر.


آغلايوب نالان ايدوب دوشدم يوله تنها غريب،


ديده گريان، سينه بريان، عقل حيران بى‌خبر.


او وقت غربتده ايدم. مأيوسانه بر حزن و ندامتكارانه بر تأسّف و إستمدادكارانه بر حسرت حسّ ايتدم. بردن قرآنِ معجز البيان إمداده يتيشدى. بڭا او قدر قوّتلى بر رجا قپوسنى آچدى و اويله حقيقى بر تسلّى ضياسنى ويردى كه، او وضعيتمڭ يوز درجه فوقنده‌كى يأسى دخى إزاله ايدر و او قراڭلقلرى طاغيده‌بيليردى.


أوت أى بنم گبى دنيا ايله علاقه‌لرى كسيلمگه باشلايان و دنيا ايله باغلانان ايپلرى قوپمغه يوز طوتان محترم إختيار و إختياره‌لر! بو دنيايى أڭ مكمّل و منتظم بر شهر، بر سراى حكمنده خلق ايدن بر صانعِ ذو الجلال، ممكن ميدر كه؛ او شهرده، او سرايده أڭ أهمّيتلى مسافرلريله و دوستلريله قونوشماسين، گوروشمه‌سين. مادام بيله‌رك بو سرايى ياپمش و إراده و إختيار ايله تنظيم و تزيين ايتمش؛ ألبته ناصلكه ”ياپان بيلير“ اويله ده ”بيلن قونوشور“. مادام بو سرايى، بو شهرى بزه گوزل بر مسافرخانه و تجارتگاه ياپمش؛ ألبته بزه قارشى مناسباتنى و بزدن آرزولرينى گوستره‌جك بر دفترى، بر كتابى بولونه‌جقدر

سس يوق