بر ايكى آى صوڭره عبد الرحمن واسطه‌سيله ينه مسعودانه بر حياتِ دنيويه گچيرمك تصوّرنده ايكن ”وا حسرتا“ بردن اونڭ وفات خبرينى آلدم. بو خبر او درجه بنى صارصدى كه، بش سنه‌در داها او تأثير آلتنده‌يم. او وقت بولونديغم إشكنجه‌لى أسارت و يالڭزلق و غربت و إختيارلق و خسته‌لغم؛ اون درجه اونلرڭ فوقنده بڭا بر فرقت، بر رقّت، بر حزن ويردى. بنم مرحومه والده‌مڭ وفاتيله خصوصى دنيامڭ ياريسى، اونڭ وفاتيله وفات ايتمش دييوردم. عبد الرحمانڭ وفاتيله ده، باقى قالان اوته‌كى يارى دنيام ده وفات ايتدى گوردم. دنيادن بتون بتون علاقه‌م كسيلدى. چونكه او دنياده قالسه ايدى؛ هم دنياده‌كى وظيفۀِ اُخرويه‌مڭ قوّتلى بر مدارى و بندن صوڭره تام يريمه گچه‌جك بر خير الخَلَف و هم ده بو دنياده أڭ فداكار بر مدارِ تسلّى، بر آرقداشم اولابيليردى.. و أڭ ذكى بر طلبه‌م، بر مخاطب و رسالۀِ نور أجزالرينڭ أڭ أمين بر صاحبى و محافظى اولوردى.

أوت إنسانيت إعتباريله بويله بر ضايعات، بنم گبى إنسانلره چوق حرقتليدر، يانديرييور. گرچه ظاهرًا تحمّله چاليشييوردم، فقط روحمده شدّتلى فورطنه واردى. أگر آرا صيره قرآنڭ نورندن گلن تسلّى تسكين ايتمه‌سيدى، بنم ايچون طايانمق ممكن اولاميه‌جقدى. او زمان بارلا دره‌لرينه، طاغلرينه يالڭز گيدوب گزييوردم. خالى يرلرده اوطوروب او تأثّراتِ حزينه ايچنده، أسكى زمانده عبد الرحمن گبى صادق طلبه‌لرمله گچيرديگم مسعودانه حيات لوحه‌لرى سينه‌ما گبى خيالمدن گچدكجه، إختيارلق و غربتڭ ويرديگى سرعتِ تأثّر مقاومتمى قيرييوردى. بردن {كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ اِلاَّ وَجْهَهُ لَهُ الْحُكْمُ وَاِلَيْهِ تُرْجَعُونَ} آيتِ قدسيه‌نڭ سرّى إنكشاف ايتدى. بڭا {يَا بَاقِى اَنْتَ الْبَاقِى! يَا بَاقِى اَنْتَ الْبَاقِى!} ديديرتدى و اونڭله حقيقى تسلّى ويردى. أوت بن او خالى دره‌ده، او حزين حالتده، بو آيتِ قدسيه‌نڭ سرّيله، مرقات السنّة رساله‌سنده إشارت ايديلديگى گبى، كنديمى اوچ بيوك جنازه باشنده گوردم: