لمعه‌لر | يگرمى آلتنجى لمعه | 484
(429-498)

صوڭره گيزلى دشمن منافقلر، حكومتڭ نظرِ دقّتنى بنم شخصمه چويرديلر. أسكى سياسى حياتمى خاطرلاتديرديلر. هم عدليه‌يى، هم معارف دائره‌سنى، هم ضابطه‌يى، هم داخليه وكالتنى أوهاملانديرديلر. پارتيلرڭ جريانلرى و قومونيستلرڭ پرده‌سنده آنارشيستلرڭ تحريكاتيله او أوهام گنيشلندى. بزى تضييق و توقيف و أللرينه گچن رساله‌لرى مصادره‌يه باشلاديلر. نور شاكردلرينڭ فعاليتنه توقّف گلدى. بنم شخصمى چوروتمك فكريله، بر قسم رسمى مأمورلر، هيچ كيمسه‌نڭ اينانميه‌جغى إسنادلرده بولونديلر. پك عجيب إفترالرى إشاعه‌يه چاليشديلر. فقط كيمسه‌يى اينانديره‌مديلر.


صوڭره پك عادى بهانه‌لرله، زمهريرڭ أڭ شدّتلى صوغوق گونلرنده بنى توقيف ايده‌رك، بيوك و غايت صوغوق و ايكى گون صوباسز بر قوغوشده تجريدِ مطلق ايچنده حپس ايتديلر. بن كوچك اوطه‌مده گونده قاچ دفعه صوبا ياقار و دائما مانغالمده آتش واركن، ضعفيت و خسته‌لغمدن زور طايانه‌بيليردم. شيمدى، بو وضعيتده هم صوغوقدن بر صيتمه، هم دهشتلى بر صيقنتى و حدّت ايچنده چيرپنيركن، بر عنايتِ إلٰهيه ايله بر حقيقت قلبمده إنكشاف ايتدى.


معنًا: ”سن حپسه مدرسۀِ يوسفيه نامى ويرمشسڭ؛ هم دڭزليده صيقنتيڭزدن بيڭ درجه زياده هم فرح، هم معنوى كار، هم اوراده‌كى محبوسلرڭ نورلردن إستفاده‌لرى، هم بيوك دائره‌لرده نورلرڭ فتوحاتى گبى نتيجه‌لر، سزه شكوا يرنده بيڭلر شكر ايتديردى، هر بر ساعت حپسڭزى و صيقنتيڭزى، اون ساعت عبادت حكمنه گتيردى؛ او فانى ساعتلرى باقيلشديردى. إن شاء اﷲ بو اوچنجى مدرسۀِ يوسفيه‌ده‌كى مصيبتزده‌لرڭ نورلردن إستفاده‌لرى و تسلّى بولمالرى، سنڭ بو صوغوق و آغير صيقنتيڭى حرارتلنديروب، سَوينجلره چويره‌جك و حدّت ايتديگڭ آدملر أگر آلدانمشلرسه بيلميه‌رك سڭا ظلم ايدييورلر. اونلر حدّته لايق دگللر. أگر بيله‌رك و غرضله و ضلالت حسابنه سنى اينجيتييورلر و إشكنجه ياپييورلرسه، اونلر پك ياقين بر زمانده، ئولومڭ إعدامِ أبديسيله قبرڭ حپسِ منفردينه گيروب، دائمى صيقنتيلى عذاب چكه‌جكلر. سن اونلرڭ ظلمى يوزندن هم ثواب، هم فانى ساعتلرينى باقيلشديرمگى، هم معنوى لذّتلرى، هم وظيفۀِ علميه و دينيه‌يى إخلاص ايله ياپماسنى قزانييورسڭ!“ دييه روحمه إخطار ايديلدى. بن ده بتون قوّتمله ”الحمد ِﷲ“ ديدم. إنسانيت طماريله او ظالملره آجيدم. ”يا ربّى! اونلرى إصلاح أيله!“ دييه دعا ايتدم.

سس يوق