لمعه‌لر | يگرمى آلتنجى لمعه | 487
(429-498)

بن ده بو حقيقتلى إخطاردن كمالِ فرح و شكر ايله، بو يڭى مدرسۀِ يوسفيه‌ده طورمغه، حتّى عليهمده اولانلره يارديم ايتمك ايچون كنديمه موجبِ جزا ضررسز بر صوچ ياپمغه قرار ويردم.


هم بنم گبى يتمش بش ياشنده و علاقه‌سز و دنياده سَوْديگى دوستلرندن، يتمشدن آنجق حياتده بشى قالمش و اونڭ وظيفۀِ نوريه‌سنى گوره‌جك يتمش بيڭ نور نسخه‌لرى باقى قالوب سربست گزييورلر. و بر ديله بدل، بيڭلر ديل ايله خدمتِ ايمانيه‌يى ياپاجق قارداشلرى، وارثلرى بولونان بنم گبى بر آدمه قبر، بو حپسدن يوز درجه زياده خيرليدر. و بو حپس دخى، خارجنده حرّيتسز تحكّملر آلتنده‌كى سربستيتدن يوز درجه داها راحت، داها فائده‌ليدر. چونكه خارجنده، تك باشيله يوزر علاقه‌دار مأمورلرڭ تحكّملرينى چكمگه مقابل، حپسده يوزر محبوسلرله برابر يالڭز مدير و باش غارديان گبى بر ايكى ذاتڭ، مصلحته بناءً خفيف تحكّملرينى چكمگه مجبور اولور. اوڭا مقابل، حپسده چوق دوستلردن قارداشانه تلطيفلر، تسلّيلر گورور. هم إسلاميت شفقتى و إنسانيت فطرتى، بو وضعيتده إختيارلره مرحمته گلمه‌سى، حپس زحمتنى رحمته چويرييور دييه، حپسه راضى اولدم

سس يوق

لمعه‌لر