بو يڭى حادثهده، إفادهمده داخليه وكالتنه يازديغم گبى، اون وجهله قانونسز اولديغى و قانون نامنه قانونسزلق ايدن او ظالملر (أصل صوچلى اونلر اولماسى گبى) اويله بهانهلرى آراديلر؛ ايشيدنلرى گولديرهجك و حقپرستلرى آغلاتديرهجق إفترالرى و اويديرمالريله أهلِ إنصافه گوسترديلر كه؛ رسالۀِ نوره و شاكردلرينه ايليشمگه، قانون و حق جهتنده إمكان بولامييورلر، ديوانهلگه صاپييورلر.
أزجمله: بر آى بزى تجسّس ايدن مأمورلر، بر شى بهانه بولامدقلرندن بر پوصله يازوب كه: ”سعيدڭ خدمتكارى بر دكّاندن راقى آلمش، اوڭا گوتورمش.“ او پوصلهيى إمضا ايتديرمك ايچون هيچ كيمسهيى بولامايوب، صوڭره يبانى و سرخوش بر آدمى ياقالامشلر، تهديدكارانه ”گل بونى إمضا ايت!“ ديمشلر. او ده ديمش: ”توبهلر توبهسى اولسون، بو عجيب يالانى كيم إمضا ايدهبيلير؟“ اونلرى، پوصلهيى ييرتمغه مجبور ايتمش.
ايكنجى بر نمونه: بيلمديگم و شيمدى دخى طانيمديغم بر ذات، آتنى بنى گزديرمك ايچون ويرمش، بن ده راحتسزلغم ايچون تنفّس قصدى ايله، أكثر گونلرده، يازده بر ايكى ساعت گزردم. او آت و آرابه صاحبنه أللى ليرالق كتاب ويرمگه سوز ويرمشدم. تا، قاعدهم بوزولماسين و منّت آلتنه گيرميهيم. عجبا بو ايشده هيچ بر ضرر إحتمالى وار مى؟ حالبوكه ”او آت كيمڭدر؟“ دييه، أللى دفعه بزلردن هم والى، هم عدليهجيلر، هم ضابطه و پوليسلر صورديلر. گويا بيوك بر حادثۀِ سياسيه و آسايشه تماس ايدن بر واقعهدر. حتّى بو معناسز صوروشلرڭ كسيلمسى ايچون، ايكى ذات حميةً برى ”آت بنمدر“ ديگرى ”آرابه بنمدر“ ديدكلرى ايچون ايكيسنى ده بنمله برابر توقيف ايتديلر. بو نمونهلره قياسًا، چوق چوجق اويونجقلرينه سيرجى اولوب گولهرك آغلادق و آڭلادق كه: رسالۀِ نوره و شاكردلرينه ايليشنلر، مسخره اولورلر.