لمعه‌لر | يگرمى آلتنجى لمعه | 481
(429-498)

بشنجى مرتبۀِ نوريۀِ حسبيه: ينه بر وقت حياتم چوق آغير شرائط ايله صارصيلدى و نظرِ دقّتمى عمره و حياته چويردى. گوردم كه: عمرم قوشارق گيدييور، آخرته ياقينلاشمش. حياتم دخى تضييقات آلتنده سونمگه يوز طوتمش. حالبوكه حىّ إسمنه دائر رساله‌ده ايضاح ايديلن حياتڭ مهمّ وظيفه‌لرى و بيوك مزيتلرى و قيمتدار فائده‌لرى بويله چابوق سونمگه دگل، بلكه اوزون ياشامغه لايقدر، دييه متألّمانه دوشوندم. ينه استادم اولان {حَسْبُنَا اﷲُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ} آيتنه مراجعت ايتدم. ديدى: ”سڭا حياتى ويرن حىّ قيّومه گوره حياته باق!“ بن ده باقدم، گوردم كه: حياتمڭ بڭا باقماسى بر ايسه، ذاتِ حىّ قيّومه باقماسى يوزدر؛ و بڭا عائد نتيجه‌سى بر ايسه، خالقمه عائد بيڭدر. شو حالده مرضئِ إلٰهى دائره‌سنده بر آن ياشامسى كافيدر، اوزون زمان ايسته‌مز.


بو حقيقت درت مسئله ايله بيان ايديلييور. ئولو اولميانلر وياخود ديرى اولمق ايسته‌ينلر، حياتڭ ماهيتنى و حقيقتنى و حقيقى حقوقنى او درت مسئله ايچنده آراسينلر، بولسونلر و ديريلسينلر!..


خلاصه‌سى شودر كه: حيات، ذاتِ حىّ قيّومه باقدقجه و ايمان دخى حياته حيات و روح اولدقجه بقا بولور، هم باقى ميوه‌لر ويرر، هم اويله يوكسكله‌نير كه، سرمديت جلوه‌سنى آلير، داها عمرڭ قيصه‌لغنه و اوزونلغنه باقيلماز.


آلتنجى مرتبۀِ نوريۀِ حسبيه: مفارقتِ عموميه هنگامنده اولان خرابِ دنيادن خبر ويرن آخر زمان حادثاتى ايچنده مفارقتِ حصوصيه‌مى إخطار ايدن إختيارلق و آخر عمرمده بر حسّاسيتِ فوق العاده ايله فطرتمده‌كى جمال‌پرستلك و گوزللك سوداسى و كمالاته مفتونيت حسلرى إنكشاف ايتدكلرى بر زمانده، دائمى تخريباتجى اولان زوال و فنا و متمادى تفريق ايديجى اولان موت و عدم، دهشتلى بر صورتده بو گوزل دنيايى و بو گوزل مخلوقاتى خيرپالاديغنى، پارچه پارچه ايدوب گوزللكلرينى بوزديغنى؛ فوق العاده بر شعور و تأثّر ايله گوردم. فطرتمده‌كى عشقِ مجازى، بو حاله قارشى شدّتلى غليان و عصيان ايتديگى زمانده بر مدارِ تسلّى بولمق ايچون ينه بو آيتِ حسبيه‌يه مراجعت ايتدم. ديدى: ”بنى اوقو و دقّتله معنامه باق!“

سس يوق