لمعه‌لر | يگرمى آلتنجى لمعه | 478
(429-498)

اوچنجى مرتبۀِ نوريۀِ حسبيه: بن او غربتلر و خسته‌لقلر و مظلوميتلرڭ تضييقيله دنيادن علاقه‌مى كسيلمش بولارق، أبدى بر دنياده و باقى بر مملكتده دائمى بر سعادته نامزد اولديغمى ايمان تلقين ايتديگى هنگامده؛ تحسّر آقيتان ”اوف! اوف!“دن واز گچوب، بشاشت إظهار ايدن ”اوخ! اوخ!“ ديدم. فقط بو غايۀِ خيال و هدفِ روح و نتيجۀِ فطرتڭ تحقّقى، آنجق و آنجق بتون مخلوقاتنڭ بتون حركاتلرينى و سكناتلرينى و أحوال و أعماللرينى، قَولاً و فعلاً بيلن و قيد ايدن و بو كوچوجك و عاجزِ مطلق نوعِ إنسانى كندينه دوست و مخاطب ايدن و بتون مخلوقات اوستنده بر مقام ويرن بر قديرِ مطلقڭ حدسز قدرتيله و إنسانه نهايتسز عنايت و أهمّيت ويرمسيله اولابيلير، دييه دوشونوركن بو ايكى نقطه‌ده، يعنى بويله بر قدرتڭ فعاليتى و ظاهرًا بو أهمّيتسز إنسانڭ حقيقتلى أهمّيتى حقّنده ايمانڭ إنكشافنى و قلبڭ إطمئناننى ويرن بر ايضاح ايستدم. ينه او آيته مراجعت ايتدم. ديدى كه: {حَسْبُنَا} ده‌كى {نَا} يه دقّت ايدوب، سنڭ ايله برابر لسانِ حال و لسانِ قال ايله {حَسْبُنَا} يى كيملر سويله‌يورلر، ديڭله! أمر ايتدى.


سس يوق

لمعه‌لر