شعاعلر | دردنجى شعاع | 159
(143-179)

دردنجى مسئله: دنياده‌كى بو حياتمڭ حقيقى لذّتى و سعادتى نه‌در دييه ينه بو {حَسْبُنَا اﷲُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ} آيتنه باقدم، گوردم كه: بو حياتمڭ أڭ صاف لذّتى و أڭ خالص سعادتى ايمانده‌در. يعنى، بنى يارادان و ياشاتان بر ربِّ رحيمڭ مخلوقى و مصنوعى و مملوكى و تربيه‌گرده‌سى و نظرى آلتنده اولماسنه و اوڭا هر وقت محتاج بولونماسنه و او ايسه هم ربّم، هم إلٰهم، هم بڭا قارشى غايت مرحمتلى و شفقتلى بولونديغنه قطعى ايمانم اويله كافى و وافى و ألمسز و دائمى بر لذّت و سعادتدر كه، تعريف ايديلمز. و ”اَلْحَمْدُ ِﷲِ عَلٰى نِعْمَةِ اْلاِيمَانِ“ نه قدر يرنده‌در دييه آيتدن فهم ايتدم


ايشته حياتڭ حقيقتنه و حقوقنه و وظيفه‌لرينه و معنوى لذّتنه عائد اولان بو درت مسئله گوسترديلر كه؛ حيات، ذاتِ باقئِ حىّ قيّومه باقدقجه و ايمان دخى حياته حيات و روح اولدقجه، هم بقا بولور، هم باقى ميوه‌لر ويرر. هم اويله يوكسكله‌نير كه، سرمديت جلوه‌سنى آلير؛ داها عمرڭ قيصه و اوزونلغنه باقماز دييه بو آيتدن درسمى آلدم و نيّت و تصوّر و خيالجه بتون حياتلرڭ و ذى‌حياتلرڭ نامنه {حَسْبُنَا اﷲُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ} ديدم

سس يوق