شعاعلر | دردنجى شعاع | 160
(143-179)

آلتنجى مرتبۀِ نوريۀِ حسبيه: مفارقتِ عموميه هنگامى اولان خرابِ دنيادن خبر ويرن آخر زمان حادثاتى ايچنده مفارقتِ حصوصيه‌مى إخطار ايدن إختيارلق و آخر عمرمده بر حسّاسيتِ فوق العاده ايله فطرتمده‌كى جمال‌پرستلك و گوزللك سوداسى و كمالاته مفتونيت حسلرى إنكشاف ايتدكلرى بر زمانده دائمى و تخريباتجى اولان زوال و فنا و متمادى و تفريق ايديجى اولان موت و عدم، دهشتلى بر صورتده بو گوزل دنيايى و بو گوزل مخلوقاتى خيرپالاديغنى، پارچه پارچه ايدوب گوزللكلرينى بوزديغنى فوق العاده بر شعور و تأثّرله گوردم. فطرتمده‌كى عشقِ مجازى بو حاله قارشى شدّتلى غليان و عصيان ايتديگى زمانده بر مدارِ تسلّى بولمق ايچون ينه بو آيتِ حسبيه‌يه مراجعت ايتدم. ديدى: ”بنى اوقو و دقّتله معنامه باق!“ بن ده، سورۀِ نورده‌كى آيتِ نورڭ رصدخانه‌سنه گيروب ايمانڭ دوربينيله آيتِ حسبيه‌نڭ أڭ اوزاق طبقه‌لرينه و شعورِ ايمانى خرده‌بينى ايله أڭ اينجه أسرارينه باقدم، گوردم


ناصلكه آيينه‌لر، شيشه‌لر، شفّاف شيلر، حتّى قبارجقلر گونش ضياسنڭ گيزلى و چشيد چشيد جمالنى و او ضيانڭ ألوانِ سبعه دينيلن يدى رنگنڭ متنوّع گوزللكلرينى گوسترييورلر و تجدّد و تحرّكلريله و آيرى آيرى قابليتلريله و إنكساراتلريله او جمالى و او گوزللكلرى تازه‌لنديرييورلر و إنكساراتلريله گونشڭ و ضياسنڭ و ألوانِ سبعه‌سنڭ گيزلى گوزللكلرينى إظهار ايدييورلر. عينًا اويله ده: شمسِ أزل و أبد اولان جميلِ ذو الجلالڭ جمالِ قدسيسنه و نهايتسز گوزل اولان أسماءِ حسنى‌سنڭ سرمدى گوزللكلرينه آيينه‌دارلق ايدوب جلوه‌لرينى تازه‌لنديرمك ايچون بو گوزل مصنوعلر، بو طاتلى مخلوقلر و بو جماللى موجودات هيچ طورميه‌رق گلوب گيدييورلر. كنديلرنده گورونن گوزللكلر و جماللر، كنديلرينڭ مالى اولماديغنى، بلكه تظاهر ايتمك ايسته‌ين سرمدى و مقدّس بر جمالڭ و دائمى تجلّى ايدن و گورونمك ايسته‌ين مجرّد و منزّه بر حُسنڭ إشارتلرى و علامتلرى و لمعه‌لرى و جلوه‌لرى اولديغى، پك چوق قوّتلى دليللرى ايله رسالۀِ نورده تفصيلاً ايضاح ايديلمش. بوراده او برهانلردن اوچ دانه‌سنه قيصه‌جه إشارت ايديله‌جك

سس يوق