شعاعلر | يدنجى شعاع | 211
(210-314)

دردنجيسى: أكثر مسئله‌لرينڭ هر بريسنڭ پك چوق دليللرى و حجّتلرى بولونديغندن؛ بعضًا اون، بعضًا يگرمى دليلى بر تك برهان ياپمق جهتيله مسئله اوزونلاشير؛ قيصه فهملر قاوراماز


بشنجيسى: بن رمضانڭ فيضيله بو رساله‌نڭ نورلرينه مظهر اولمقلغمله برابر، بر قاچ جهتده حالم پريشان و بر قاچ خسته‌لقله وجودم صارصيلديغى بر زمانده عجله يازيلوب، برنجى مسودّه ايله إكتفا ايديلدى. هم يازديغم وقت، إراده و إختيارم ايله اولماديغنى حسّ ايتديگمدن، كندى فكرمله تنظيم ويا إصلاح ايتمگى موافق گورمه‌ديگم ايچون بر پارچه فهمى إشكال ايده‌جك بر وضعيت آلدى. هم عربى فقره‌لر ايچنه چوق گيردى. حتّى برنجى مقام باشدن باشه عربى اولديغندن ايچندن چيقاريلدى، مستقل يازيلدى


مدارِ قصور و إشكال اولان بو بش سببله برابر، بو رساله‌نڭ اويله بر أهمّيتى وار كه؛ إمامِ على (رض) كراماتِ غيبيه‌سنده بو رساله‌يه، ” آيتِ كبرا“ و ”عصاىِ موسى“ ناملرينى ويرمش. رسالۀِ نورڭ رساله‌لرى ايچنده بوڭا خصوصى باقوب، نظرِ دقّتى جلب ايتمش. (١) ”الآية الكبرا“نڭ بر حقيقى تفسيرى اولان بو آيت الكبرا رساله‌سى، حضرتِ إمامڭ (رض) تعبيرنجه، ”عصاىِ موسى“ نامنده ”يدنجى شعاع“ كتابيدر


----------------------------------------------------------------------------------------


(١: أوت إمامِ على‌نڭ (رض) آيت الكبرا حقّنده ويرديگى خبرى، تام تامنه دڭزلى حادثه‌سى تصديق ايتدى. چونكه بو رساله‌نڭ گيزلى طبعى حپسمزه بر وسيله اولدى و اونڭ قدسى و چوق قوّتلى حقيقتنڭ غلبه‌سى، برائت و نجاتمزه أهمّيتلى بر سبب اولدى. و إمامِ على‌نڭ (رض) كرامتِ غيبيه‌سنى كورلره ده گوستردى و حقّمزده‌كى {وَ بِاْلاٰيَةِ الْكُبْرٰى اَمِنِّى مِنَ الْفَجَتْ} دعاسنڭ قبولنى إثبات ايتدى

سس يوق