شعاعلر | اون برنجى شعاع | 397
(360-469)

هم ناصل خالقمزدن صورديغمز سؤالمزه، او ربّمز بتون فرمانلريله و نازل ايتديگى بتون كتابلريله و مسمّا اولديغى أكثر إسملريله بزه قدسى و قطعى جواب ويرييور. عينًا اويله ده، ملائكه‌لريله و اونلرڭ ديليله داها باشقه بر طرزده ديديرر


”سزڭ زمانِ آدمدن بَرى هم روحانيلرله، هم بزمله گوروشمڭزڭ يوزر تواتر قوّتنده حادثه‌لرى وار و بزم و روحانيلرڭ وجودلرينه و عبوديتلرينه دلالت ايدن حدسز أماره و دليللر وار. و بز آخرت صالونلرنده و بعض دائره‌لرنده گزديگمزى، بربريمزه مطابق اولارق سزڭ قوماندانلريڭز ايله گوروشديگمز زمان سويله‌مشز و دائما ده سويله‌يورز. ألبته بو گزديگمز باقى و مكمّل صالونلر و بو صالونلرڭ آرقه‌لرنده تفريش و تزيين ايديلمش اولان سرايلر و منزللر، هيچ شبهه‌مز يوقدر كه، غايت أهمّيتلى مسافرلرى او يرلرده إسكان ايتمك اوزره بكله‌يورلر. سزه قطعى بيان ايدييورز.“ دييه سؤالمزه جواب ويرييورلر


هم مادام خالقمز، بزه أڭ بيوك معلّم و أڭ مكمّل استاد و شاشيرماز و شاشيرتماز أڭ طوغرى رهبر اولارق محمّدِ عربى عليه الصلاة والسلامى تعيين ايتمش. و أڭ صوڭ ألچى اولارق گوندرمش. بز دخى، علم اليقين مرتبه‌سندن عين اليقين و حقّ اليقين مرتبه‌لرينه ترقّى و تكمّل ايتمك اوزره هر شيدن أوّل بو استاديمزدن، خالقمزدن صورديغمز سؤالى صورمقلغمز لازم گلييور. چونكه او ذات، خالقمز طرفندن هر برى برر نشانۀِ تصديق اولان بيڭ معجزاتيله، قرآنڭ بر معجزه‌سى اولارق قرآنڭ حق و كلام اﷲ اولديغنى إثبات ايتديگى گبى؛ قرآن دخى، قرق نوع إعجاز ايله، او ذاتڭ بر معجزه‌سى اولوب، اونڭ طوغرى و رسول اﷲ اولديغنى إثبات ايده‌رك ايكيسى برابر، برى عالمِ شهادت لسانى (بتون حياتنده بتون أنبيا و أوليانڭ تصديقلرى آلتنده) ديگرى عالمِ غيب لسانى (بتون سماوى فرمانلرڭ و كائنات حقيقتلرينڭ تصديقلرى ايچنده) بيڭلر آياتيله إدّعا و إثبات ايتدكلرى حقيقتِ حشريه، ألبته گونش و گوندوز گبى بر قطعيتده‌در


سس يوق