أى بو مدرسۀِ يوسفيه‌ده بنم درس آرقداشلرم! بو دهشتلى حپسِ أبديدن قورتولمانڭ قولايى، چاره‌سى؛ بو دنيوى حپسمزدن إستفاده ايده‌رك ألمز مجبوريتله يتيشمه‌ين چوق گناهلردن قورتولديغمزله برابر، أسكى گناهلردن توبه ايدوب فرضلريمزى أدا ايده‌رك هر بر ساعت بو حپسده‌كى عمريمزى بر گون عبادت حكمنه گتيرمكله او أبدى حپسدن نجاتمز و او نورانى جنّته گيرمه‌مز ايچون أڭ ايى بر فرصتدر. بو فرصتى قاچيررسه‌ق، دنيامز آغلاديغى گبى آخرتمز دخى آغلايه‌جق. {خَسِرَ الدُّنْيَا وَ اْلاٰخِرَةَ} طوقاتنى ييه‌جگز

بو مقام يازيلديغى زمان قربان بايرامى گلدى. ”اﷲ أكبر“ ”اﷲ أكبر“ ”اﷲ أكبر“لر ايله نوعِ بشرڭ بشدن بريسنه، اوچ يوز ميليون إنسانلره بردن ”اﷲ أكبر“ ديديرمه‌سى؛ قوجه كُرۀِ أرض، بيوكلگى نسبتنده او ”اﷲ أكبر“ كلمۀِ قدسيه‌سنى سماواتده‌كى سيّارات آرقداشلرينه ايشيتديرييور گبى، يگرمى بيڭدن زياده حاجيلرڭ عرفاتده و عيدده برابر بردن ”اﷲ أكبر“ ديمه‌لرى، رسولِ أكرم عليه الصلاة والسلامڭ بيڭ اوچيوز سنه أوّل آل و صحابه‌لريله سويله‌ديگى و أمر ايتديگى ”اﷲ أكبر“ كلامنڭ بر نوع عكسِ صداسى اولارق ربوبيتِ إلٰهيه‌نڭ ”ربّ الأرض و ربّ العالمين“ عظمتِ عنوانيله كلّى تجلّيسنه قارشى گنيش و كلّى بر عبوديتله بر مقابله‌در، دييه تخيّل و حسّ و قناعت ايتدم

صوڭره، عجبا بو كلامِ قدسينڭ بزم مسئله‌مزله دخى مناسبتى وار مى دييه تخطّر ايتدم. بردن خاطره گلدى كه، باشده بو كلام اولارق سائر باقياتِ صالحات عنواننى طاشييان ”سبحان اﷲ“ و ”الحمد ِﷲ“ و ”لا إلٰهَ إلاّ اﷲ“ گبى شعائردن چوق كلاملر، جزئى و كلّى مسئله‌مزى إخطار و تحقّقنه إشارت ايدرلر. مثلا ”اﷲ أكبر“ڭ بر وجهِ معناسى، جنابِ حقّڭ قدرتى و علمى هر شيئڭ فوقنده بيوكدر، هيچ بر شى دائرۀِ علمندن چيقاماز، تصرّفِ قدرتندن قاچاماز و قورتولاماز. و قورقديغمز أڭ بيوك شيلردن داها بيوكدر. ديمك حشرى گتيرمكدن و بزى عدمدن قورتارمقدن و سعادتِ أبديه‌يى ويرمكدن داها بيوكدر. هر عجيب و طورِ عقلڭ خارجنده‌كى هر شيدن داها بيوكدر كه، {مَا خَلْقُكُمْ وَلاَ بَعْثُكُمْ اِلاَّ كَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ} آيتنڭ صراحتِ قطعيه‌سيله نوعِ بشرڭ حشرى و نشرى، بر تك نفسڭ ايجادى قدر او قدرته قولاى گلير. بو معنا إعتباريله‌در كه، ضربِ مَثل حكمنده بيوك مصيبتلره و بيوك مقصدلره قارشى، هركس ”اﷲ بيوكدر، اﷲ بيوكدر“ دير.. كندينه تسلّى و قوّت و نقطۀِ إستناد ياپار