صوڭره أهلِ دنيانڭ، بنى حياتِ إجتماعيه‌ده‌كى هر شيدن تجريد ايتمك ايچنده بتون كتابلرمدن و دوستلرمدن و خدمتجيلرمدن و تسلّى ويريجى ايشلردن آيرى دوشورمه‌لريله برابر، غربت وحشتى بنى صيقاركن و بوش دنيا باشمه ييقيليركن، ملائكه‌يه ايمانڭ پك چوق ميوه‌لرندن بريسى إمداديمه گلدى. كائناتمى و دنيامى شنلنديردى، مَلكلر و روحانيلرله طولديردى، عالممى سَوينجله گولديردى. و أهلِ ضلالتڭ دنيالرى وحشت و بوشلق و قراڭلقله آغلادقلرينى گوستردى

خيالم بو ميوه‌نڭ لذّتيله مسرور ايكن، عموم پيغمبرلره ايمانڭ پك چوق ميوه‌لرندن بوڭا بڭزر بر تك ميوه‌سنى آلدى، طاتدى. بردن، بتون گچمش زمانلرده‌كى أنبيالرله ياشامش گبى اونلره ايمانم و تصديقم، او زمانلرى ايشيقلانديردى و ايمانمى كلّى ياپوب گنيشلنديردى. و آخر زمان پيغمبريمزڭ ايمانه عائد اولان دعوالرينه بيڭلر إمضا باصديردى، شيطانلرى صوصديردى

بردن ”حكمت الإستعاذه لمعه‌سى“نده قطعى جوابى بولونان بر سؤال قلبمه گلدى كه: ”بو ميوه‌لر گبى حدسز طاتلى ثمره‌لر و فائده‌لر و حسناتڭ غايت گوزل نتيجه‌لرى و منفعتلرى و أرحم الراحمينڭ غايت مرحمتكارانه توفيقلرى و عنايتلرى أهلِ هدايته يارديم ايدوب قوّت ويردكلرى حالده؛ أهلِ ضلالت نه‌دن چوق دفعه غلبه ايدر و بعضًا يگرميسى، يوز دانه أهلِ هدايتى پريشان ايدر.“ دييه، معنًا بندن صورولدى. و بو تفكّر ايچنده، شيطانڭ غايت ضعيف دسيسه‌لرينه قارشى قرآنڭ بيوك تحشيداتى و ملائكه‌لرى و جنابِ حقّڭ يارديمنى أهلِ ايمانه گوندرمسى خاطره گلدى. رسالۀِ النورڭ اونڭ حكمتنى قطعى حجّتلرله ايضاحنه بناءً، او سؤالڭ جوابنه غايت قيصه بر إشارت ايدرز