شعاعلر | اون ايكنجى شعاع | 477
(470-488)

هم أهلِ وقوف ”سعيد النورسى‌نڭ يوزده طقسان رساله‌سى، هم صميمى، هم حسبى، هم علم و حقيقت و دين أساسلرندن هيچ بر جهتله آيريلمامشلر؛ بونلرده دينى آلَت ايتمك ويا جمعيت تشكيل ايتمكله أمنيتى إخلال حركتنڭ بولونمديغى صريحدر. شاكردلرڭ بربريله و سعيد النورسيله مخابره مكتوبلرى ده بو نوعدندرلر. بش اون محرم و شكوالى و غيرِ علمى اولان رساله‌لردن باشقه بتون رساله‌لرى هر برى بر آيتڭ تفسيرى و بر حديثِ شريفڭ حقيقتى نامنه يازيلمشلردر. دين، ايمان، اﷲ، پيغمبر، آخرت عقيده‌لرينى و عباره‌لرينى آچيقجه آڭلاتمق ايچون تمثيللر ايله يازيلمش و علمى گوروشلرى و إختيارلره و گنجلره أخلاقى اوگوتلر و حيات تجربه‌سندن آلينمش عبرتلى وقعه‌لرى و فائده‌لى منقبه‌لرى إحتوا ايدن موجودڭ يوزده طقساننى تشكيل ايدن رساله‌لردر. حكومته و إداره‌يه و آسايشه ايليشه‌جك هيچ بر جهتى يوقدر.“ دييه متّفقًا قرار ويرمشلردر


ايشته مقامِ إدّعا، بو يوكسك أهلِ وقوفڭ راپورينه باقميه‌رق أسكى و مشوّش و ناقص راپوره بناءً عجيب طرزلرده بزى إتهام ايتمه‌سندن حقيقةً فوق الحدّ متأثّر بولونمقده‌يز. بو إنصافلى محكمه‌نڭ مسلّم إنصافلرينه ألبته ياقيشديرمايز. حتّى تمثيلده خطا اولماسين بر بكتاشى‌يه: ”نه ايچون نماز قيلمييورسڭ؟“ ديمشلر. او ده: ”قرآنده {لاَ تَقْرَبُوا الصَّلٰوةَ} وار“ ديمش. اوڭا ديمشلر: ”بونڭ آرقه‌سنى، يعنى {وَ اَنْتُمْ سُكَارٰى} يى ده اوقو“ دينيلديگنده، ”بن حافظ دگلم“ ديمش اولماسى قبيلندن، رسالۀِ نورڭ بر جمله‌سنى طوتوب او جمله‌يى تعديل و نتيجه‌يى بيان ايدن آخرينى آلميه‌رق عليهمزده ويريلمكده‌در. تقديم ايده‌جگم مدافعه‌نامه‌مده، او إدّعانامه‌يه قارشى مقايسه ايديلديگنده بونڭ اوتوز قرق مثالى گوروله‌جكدر. بو نمونه‌لردن لطيف بر واقعه‌يى بيان ايدييورم

سس يوق