قهرمان بر قارداشمز ” آيت الكبرا“ مسئله‌سنده بتون مسئوليتى كندينه آلوب حزبِ قرآنى و حزبِ نورى و قلميله قزانديغى فوق العاده اُخروى شرف و فضيلته إستحقاقنى تام گوسترمش، بنى درين سَوينجلرله آغلاتمش. و ”يدنجى شعاع“ اولان ” آيت الكبرا“ تام نظرِ دقّتى جلب ايده‌رك ايلريده اوڭا لايق بر فتوحاتى إحضار ايتمك حكمتيله اوڭا گلن بو موقّت مصادره، او قارداشمزڭ و رفقاسنڭ خدمتلرينى و مصرفلرينى ضايع ايتميه‌جك، إن شاء اﷲ داها پارلاتديره‌جق دييه رحمتِ إلٰهيه‌دن بكلرز

سزى بتون دعالرنده {اَجِرْنَا وَارْحَمْنَا وَاحْفَظْنَا} گبى بتون متكلّمِ مع الغير صيغه‌لرنده بِلا إستثنا داخل ايدوب، كثرتلى جسدلر و بر تك روح حكمنده شركتِ معنويه‌مزڭ دستورلريله چاليشان و سزڭ صيقنتيڭز ايله سزدن زياده علاقه‌دار اولان و شخصِ معنويڭزدن همّت و مدد و ثبات و متانت و شفاعت بكله‌ين

بو حادثه تأثيريله بن كنديمى معصوم قارداشلريمه رضاىِ قلب ايله فدا ايتمگه قطعى عزم و جزم ايتديگم و چاره‌سنى فكرًا آراديغم وقتده، جلجلوتيه‌يى اوقودم. بردن خاطره گلدى كه، إمامِ على رضى اﷲ عنه: ”يا ربّ! أمان وير!“ دييه دعا ايتمش؛ إن شاء اﷲ، او دعانڭ سرّيله سلامته چيقارسڭز

أوت حضرتِ على رضى اﷲ عنه، قصيدۀِ جلجلوتيه‌ده ايكى صورتله رسالۀِ نوردن خبر ويرديگى گبى، آيت الكبرا رساله‌سنه إشارةً {وَ بِاْلاٰيَةِ الْكُبْرٰى اَمِنِّى مِنَ الْفَجَتْ} دير. بو إشارتده ايماء ايدر كه: آيت الكبرا يوزندن أهمّيتلى بر مصيبت رسالۀِ نور طلبه‌لرينه گله‌جك و آيت الكبرا حقّى ايچون او {فَجَتْ} و مصيبتدن شاكردلرينه أمان وير، دييه نياز ايدر، او رساله‌يى و منبعنى شفاعتجى ياپار. أوت آيت الكبرا رساله‌سنڭ طبعى بهانه‌سيله گلن مصيبت، عينًا او رمزِ غيبى‌يى تصديق ايتدى