شعاعلر | اون اوچنجى شعاع | 526
(489-558)

قارداشلرم! سز، كوچك مكتوبلر رساله‌سنده مدارِ تسلّى و صبر و تحمّل ايچون يازيلان پارچه‌لرى دقّتله و تكرارله اوقويڭز. بن، أڭ ضعيفڭز و بو صيقنتيلى مصيبتدن أڭ زياده حصّه‌دارم. چوق شكر تحمّل ايدييورم و بتون صوچى بڭا يوكله‌ينلردن هيچ گوجنمه‌دم و وحدتِ مسئله إعتباريله يالڭز كندينى مدافعه ايده‌رك ضمنًا جمعيت و صوچى بزه تحميل ايدنلردن دخى صيقيلمدم. مادام قارداشز، بنى بو صبرده تقليد ايتمه‌ڭزى سزدن رجا ايدرم


بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

عزيز، صدّيق قارداشلرم و بو مسافرخانۀِ دنياده صميمى آرقداشلرم


بن بو گيجه أسكى سعيدڭ عزّتلى طماريله، أللريمز كلبچه‌لى برابر محكمه‌يه سونگولى نفراتله سَوقمزى دوشوندم. شدّتلى بر حدّت گلدى. بردن قلبه إخطار ايديلدى كه: حدّت دگل، بلكه كمالِ إفتخارله، شكر و سَوينجله بو وضعيتى قارشيلامق لازمدر. چونكه ذى‌شعور و حدّ و حسابه گلمه‌ين مَلك و روحانيلرڭ و إنسانلردن أهلِ حقيقتڭ و أصحابِ وجدانڭ و ايمانِ تحقيقى صاحبلرينڭ نظرلرنده، حق و حقيقت و قرآن و ايمان يولنده بو عصره ميدان اوقويان بر قهرمانلر قافله‌سى صورتنده گورونويورلر. بونلرڭ توجّهِ رحمتِ إلٰهيه‌يى و قبولِ ربّانيه‌يى گوسترن بو يوكسك تقدير و تحسينلرينه قارشى، محدود بر قسم سرسرى و هايلاز و سفيهلرڭ تحقيركارانه نظرلرينڭ هيچ بر أهمّيتى اولاماز. حتّى بر گون خسته‌لق ايچون آرابه ايله گيتديگم زمان، چوق آغيرلق حسّ ايتدم. و صوڭره سزڭ گبى أليم باغلى برابر گيتديگم وقت، بيوك بر إنشراح و معنوى بر فرح حسّ ايتدم. ديمك او حال، بو سردن ايلرى گلمش


سس يوق