شعاعلر | اون اوچنجى شعاع | 557
(489-558)

قرق سنه أوّل أهلِ سياست، بڭا بر جِنَّتِ موقّته إسناديله تيمارخانه‌يه سَوق ايتديلر. بن اونلره ديدم: سزڭ عقلليلق ديديگڭزڭ چوغنى بن عقلسزلق بيلييورم؛ او چشيد عقلدن إستعفا ايدييورم؛ {وَ كُلُّ النَّاسِ مَجْنُونٌ وَ لٰكِنْ عَلٰى قَدَرِ الْهَوٰى اِخْتَلَفَ الْجُنُونُ} قاعده‌سنى سزلرده گورويورم ديمشدم. شيمدى دخى بنى و قارداشلريمى شدّتلى بر مسئوليتدن قورتارمق فكريله بڭا محرم رساله جهتيله آرا صيره بر جذبه، بر جِنَّتِ موقّته إسناد ايدنلره عين سوزلرى تكرارله برابر، ايكى جهتله ممنونم


بريسى: حديثِ صحيحده واردر كه: ”بر آدم كمالِ ايمانى قزانديغنه، عوامِ ناسڭ عقللرينڭ طورى خارجنده‌كى يوكسك حاللرينى مجنونلق، ديوانه‌لك صايمالرى، اونڭ كمالِ ايماننه و تام إعتقادينه دلالت ايدر.“ دييه فرمان ايدييور


ايكنجى جهت: بن، بو حپسده‌كى قارداشلريمڭ سلامتلرى و نجاتلرى و ظلمدن قورتولمالرى ايچون؛ دگل يالڭز بر ديوانه‌لك إسنادينى، بلكه كمالِ فخر و فرحله تمام عقلمى و حياتمى فدا ايتمه‌سنى قبول ايدييورم. حتّى سز مناسب گورورسه‌ڭز، او اوچ ذاتلره بنم طرفمدن بر تشكّرنامه يازيلسين و اونلرى معنوى قزانجلريمزه تشريك ايتديگمز بيلديريلسين


عزيز، صدّيق قارداشلرم و خدمتِ قرآنيه‌ده و ايمانيه‌ده خالص آرقداشلرم و حق و حقيقت و برزخ و آخرت يولنده آيريلماز يولداشلرم


بز بربريمزدن آيريلمق زمانى ياقين اولماسى جهتيله، صيقنتيدن نشئت ايدن گرگينلكلر و قصورلر يوزندن ”إخلاص رساله‌سى“نڭ دستورلرى محافظه ايديلمديگندن، سز بربريڭزله تمام حلاللشمق لازمدر و ضروريدر. سز، بربريڭزه أڭ فداكار نسبى قارداشدن داها زياده قارداشسڭز. قارداش ايسه، قارداشنڭ قصورينى اورتر، اونوتور و عفو ايدر. بن بوراده خلافِ مأمول إختلافڭزى و أنانيتڭزى نفسِ أمّاره‌يه ويرمييورم و رسالۀِ نور شاكردلرينه ياقيشديرامييورم؛ بلكه نفسِ أمّاره‌سنى ترك ايدن أوليالرده دخى بولونان بر نوع موقّت أنانيت تلقّى ايدييورم. سز بنم بو حسنِ ظنّمى عناد ايله قيرماييڭز، باريشڭز

سس يوق