صوڭ نشر ايتديگڭز سوز، فقيرده چوق درين تأثير و إنطباعلر بيراقدى. اونڭ سائقنڭ نه اولديغنى آڭلايه‌مدم. ذاتِ عاليڭزى او سوزده چوق حدّتلى بولدم. غايت آتشين بر قلم، بتون ألملريڭزى دوكمشدى. إحتوا ايتديگى حقائقه مست و حيران اولديغم حالده، ساعتلرجه اوقودم. آرتيق سوزلريڭزڭ هيچ برينى ديگرينه ترجيح ايده‌مييورم. زيرا برينه مهمّ ديركن، ديگرى داها مهمّ و بر ديگرى أهمّ اولارق كندينى گوسترييور. بناءً عليه أنوارِ قرآنيه‌يى گوكده‌كى ييلديزلره بڭزه‌تييورم. فى الحقيقه ييلديزلر پارلاقلق إعتباريله بربرندن فرقلى ايسه ده، هپسى ييلديزدر. و عين منبعدن أخذِ أنوار ايتمه‌ده اولدقلرندن، كيفيتجه يكديگرندن فرقى يوق گبيدر. سوزلريڭز عينًا بويله‌در. هر برينى يوز دفعه اوقوسه‌م، يوزبرنجى دفعه هيچ اوقومه‌مش گبى، بيوك بر ذوقِ معنوى ايله اوقومه‌م دخى يوكسكلگنه شاهددر. بو بابده نه قدر يازسه‌م سوزلر حقّنده هيچ بر شى يازمش اولاميه‌جغمى دوشونه‌رك، سوزيمه نهايت ويرييورم.

حدِّ بلوغمدن بو آنه قدر، لعين شيطانڭ زرهندن معمول بر صندوقه دروننده كليدله‌مش اولديغى عقلِ اُخروى و ايمانمى تضييق آلتنه آلمشدى. دعاڭز سايه‌سنده و بڭا قارشى گوسترمش اولديغڭز حسنِ نيّت و نصيحتلرڭ ثمره‌سى اولارق، آنجق يدى سنه‌ده، استاديمڭ دعا يومروغيله لعين شيطانڭ زره صندوقه‌سى قيريلارق، ايمانمى تكرار تسليم ايتدڭ. و تسليم آلديغمى شونڭله إثبات ايدرم كه: دعايه قبول بيورديغڭز تاريخده، يعنى رمضانِ شريفڭ اوچنجى گونى براىِ زيارت نزديڭزده ايدم. مفارقتمدن صوڭره، جنابِ حقّڭ گوسترديگى و سَوْگيلى استاديمه عرض أيلديگم رؤيا ايله، عاجزانه تفسيرمده، گون‌طوغيدن گون‌ايندى‌يه طوغرى اولان چايى يعنى گون‌طوغيده‌كى دعايى آلمامش اولسه ايدم، اوڭمده ألنده سپت ايله گيدن آدم گبى غَيَّا قويوسنه گيده‌جكدم. بن ده او قپونڭ اوڭنده طورديغم حالده، او مؤثّر آلمش اولديغم دعا سايه‌سنده، او قورقونج قپودن چاغيريلميه‌رق، عودتمده گنيش بر جادّه‌دن خلقڭ اوموز اوموزه گچديگى و بزم مستور بر موقعده سير ايله‌ديگمز او مشاقّ و مزاحمه إشتراك ايتديرلمديگمز، آنجق استادِ محترممڭ جنابِ حق نزدنده دعاسنڭ قبوليدر و سوزلرڭ مقاومتسوز تأثيرلريدر.