بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ
    عزيز قارداشلرم!
    بو دفعه مكتوب يرنده بو ميوه‌يى گوندرييورز.
قره طاغڭ بر ميوه‌سى
    بر آيتڭ معناىِ إشاريسنڭ كلّيتندن بر فردى، حرّيتدن بو آنه قدردر. تشرينِ ثانى اوتوزنجى گون، بيڭ اوچ يوز أللى سكزده (١٣٥٨)، قره طاغ باشنه چيقييوردم. ”إنسانلرڭ، خصوصًا مسلمانلرڭ بو تسلسل ايدن هلاكتلرى و خسارتلرى نه وقتدن باشلادى، نه وقته قدر دوام ايدر؟“ خاطره گلدى. بردن، هر مشكلمى حلّ ايدن قرآنِ معجز البيان، سورۀِ وَالْعَصْرِ‌يى قارشيمه چيقاردى. ديدى: ”باق!“ باقدم. هر عصره خطاب ايتديگى گبى، بو عصريمزه داها زياده باقان {وَ الْعَصْرِ اِنَّ اْلاِنْسَانَ لَفِى خُسْرٍ} آيتنده‌كى {اِنَّ اْلاِنْسَانَ لَفِى خُسْرٍ} (شدّه و تنوين صاييلير) مقامِ جفريسى بيڭ اوچ يوز يگرمى درت (١٣٢٤) ايدوب، حرّيت إنقلابيله باشلايان تبدّلِ سلطنت و بالقان و ايتاليان حربلرى و برنجى حربِ عمومى مغلوبيتلرى و دهشتلى معاهده‌لرى و شعائرِ إسلاميه‌نڭ صارصيلمالرى و بو مملكتڭ زلزله‌لرى و يانغينلرى و ايكنجى حربِ عمومينڭ زمين يوزنده فورطنه‌لرى گبى، سماوى و أرضى مصيبتلرله خسارتِ إنسانيه ايله {اِنَّ اْلاِنْسَانَ لَفِى خُسْرٍ} آيتنڭ بو عصره دخى بر حقيقتى، مادّةً عين تاريخيله گوستروب، بر لمعۀِ إعجازينى گوسترييور. {اِلاَّ الَّذِينَ اٰمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ} (آخرده‌كى ت، هـ صاييلير، شدّه صاييلير ايسه) مقامِ جفريسى بيڭ اوچ يوز أللى سكز و طوقوز (١٣٥٨-١٣٥٩) اولان بو سنه‌نڭ و گله‌جك سنه‌نڭ عين تاريخنى گوسترمكله او خسارتلردن باخصوص معنوى خسارتلردن قورتولمانڭ چارۀِ يگانه‌سى، ايمان و أعمالِِ صالحه اولديغى گبى و مفهومِ مخالفيله، او خسارتڭ ده سببِ يگانه‌سى كفر و كفران، شكرسزلك يعنى ايمانسزلق، فسق و سفاهت اولديغنى گوستردى. سورۀِ وَ الْعَصْرِنڭ عظمتنى و قدسيتنى و قيصالغيله برابر غايت گنيش و اوزون حقائقڭ خزينه‌سى اولديغنى تصديق ايده‌رك، جنابِ حقّه شكر ايتدك.