Патыша ол ики адама ягшылык ве рехим-шепагат эдип, оларьщ яньша керемли везирини гөндерйәр. Патыша җуда мерхеметли перман билен олара шейле йүзлен-йәр:

"Элиңиздәки аманат беренлерңми маңа сатың. Олары сизиң үчин горап саклайын. Бихуда зая болмасын. Уруш гутарандан соңра ене сизиң өзүңизе өңкүсинден хем говы ягдайында гайтарып берерин. Хакыкатда ол сизе аманат берлен малдыр, шейле-де болса мен оңа ёкары баха төлеҗек. Ол фабриклердәки машынлар, энҗамлар мениң адым билен ве янымда ишледилҗек. Бир пулуңыз мүң болар, гирдеҗи гирер. Ол газанҗы-да тутушлыгьша өзүңизе берҗек. Сиз эҗиз ве пакырсыңыз. Ол әгирт улы ишлериң хараҗатларыны чекип билмерсиңиз. Бу ишиң әхли хараҗадыны ве гараматыны өз үстүме алярын. Гирдеҗилери, пейдалары сизе берҗек хем-де парахатчылык заманына деңич элиңизде галдырҗак. Ине, сизе бәш мертебе пейда үстүне пейда!