Ол мүлклер, машынлар, энҗамлар, мизан терезилери болса, төверегиңи гуршап алан дурмушыңдакы барың-ёгуңдыр. Ол бары-ёгуң ичиндәкилер - бедениң, рухуң, калбың, оларың ичиндәки гөзүң, дилиң, акылың, хыялың ве шуңа меңзешлер болса әшгәр ве гизлин дуйгуларыңцыр. Ол керемли везир, эйсем, Ресулы Керимдир. Ол патышаның перманы, Куръаны Хакимдир. Гүррүңини этдигимиз улы сөвда болса, шу аятда шейле беян эдилйәр:

Ол ховсалалы уруш мейданы шу галагоплы ериң йүзүдир. Ол бир дуркуна дурмаяр, агяр, дөнйәр, бозуляр ве хер ьшсаның аклына шу пикири гетирйәр: "Хер бир зат элимизде дурмаяр, йитип гидйәр. Эйсем, олары бакылашдырмагың чәреси ёкмука? " Шол вагт хем гөкден Куръаның овазы эшдилйәр:

"Хава, бар. Онда-да бәш эссе гирдеҗили, аҗайып ве рахат чәреси бар"