Бу сүзләрне ишеткәннән соң, ул бәдбәхетнең акы-лы башына кайтты. Акылы белән уйлап, эшләгән эшләренә үкенде: "Әйе, мин исереклектән дивана кебек булганмын. Аллаһ синнән разый булсын, мине җәһәннәмлек хәленнән коткардың", - дип әйтте.

Әй, нәфсем! Бәлки, әүвәлге адәм, кяфердер, яки аңсыз бер гафилдер. Бу дөнья, аның карашынча, кайгы-хәсрәт йортыдыр. Барлык җан ияләре - аеры-лу һәм югалтудан куркып елаган ятимләрдер. Хай-ван һәм инсаннар да, әҗәл белән үтерелеп, кисәкләргә таркаладыр Таулар, диңгезләр шикелле зур барлыклар рухсыз, зур җеназалар хөкемендәдер. Моның кебек бик күп кайгылы, куркыныч хәлләр, көферлек һәм дәлаләттән (әшәкелектән) чыгып, ул кешене газапта калдырыр. Икенче кеше - мөэмин-дер; Аллаһны таныр, ихлас күңелдән ышанып, тас-дыйк итәр. Аның карашынча, бу дөнья - бер зикерханә-и Рахман (Аллаһка зикер әйтү йорты), бер та-лимгаһ-и бәшәр вә хайвандыр (инсаннар һәм җеннәр имтихан кылына, сынала торган бер мәйдандыр). Барча хайваннар һәм инсаннарның вафаты ул -бер тәрһисаттыр, ягъни фани дөнья үз вазифасын бе-тергән кешеләр, бу фани дөньядан тыныч булып һәм шатлык белән аерылып, ахирәт галәменә китәрләр. Аларның китүе белән яңа вазифалы кешеләргә урын ачылачак; үз вазифаларына инде шулар тотыныр-лар. Бөтен җан ияләренең вазифасы, армиягә яңа алынган солдат шикелле, вазифага башлаудыр. Бетен җан ияләре вазифалы солдат яки эшендә дөрес бер хезмәткәр шикелле булырлар. Ул вакытта дөньяда ишетелә торган бөтен тавышлар, вазифасын үти баш-лаган кеше өчен зикер һәм тәсбих, яки тәнәффестән (сулыш алудан) соң килгән шөкер вә шатлык, эштән соң килә торган шатлык тавышлары кебек буладыр. Бөтен җан ияләре, ул мөэминнең карашынча, Сәййед-и Кәриминең вә Малик-и Рахиминың (яки Аллаһ-ның) күркәм хезмәт итүчеләре һәм дус хезмәткәрләре -вә бер тәмле, ширин китабы булырлар. Һәм дә моңа охшаган бик күп ләтыйф, олы, тәмле, татлы хакый-катьләр иманнан барлыкка килер.