"Күркәм, ләкин бәхетсез бер кыйтганың (Азия-нең), шанлы, ләкин талигъсыз (киләчәге билгесез) бер дәүләтнең, кадерле, ләкин хуҗасыз бер кавем-нең (Азия төрки кавемнәренең) чарасы бер: иттиха-де исламдыр (ислам бердәмлегедер)".

Шуннан соң Бәдиүззаман Сириянең башкаласы Шам шәһәренә китте. Анда торучы зур галимнәрнең теләген үтәп, "Әмәвия" җамигь мәчетендә бер җомга хотбәсе укыды. Без монда аның шул хотбәсеннән бер өзек китерәбез. Бу хотбә гарәп телендә дә, төрек те-лендә дә басылып чыкты. Ул хотбәсендә Бәдиүзза-ман болай ди:

"Мин бу заман вә зәминдә кешеләрнең Хәяте-ис-ламия мәдрәсәсендә гыйбрәт дәресе алдым һәм шуны белдем: европальшар тәрәккыяттә (үсештә), үсүдә һәм алга баруда безне, ислам милләтләрен, мадди яктан урта гасырда калдырып, узып киткәннәр. Артта ка-луыбызга сәбәп булган алты хасталык (авыру) бар. Алар түбәндәгеләр:

беренчесе - безнең арада тәрәккыяттән өмет өзүнең таралуы;

икенчесе - иҗтимагый, сәяси тормыштагы тугры-лыкның дөреслекнең үлүе, югалуы;

өченчесе - дошманлыкны ярату, дошманлык хи-сенең таралуы;

дүртенчесе - иман әһелләрен, мөселманнарны бер-берсенә бәйләгән нурани күңел җепләрен белмәү;

бишенчесе - төрле-төрле йогышлы авырулар ке-бек җәелә торган җәбер һәм золым;

алтынчысы - шәхси мәнфәгать өчен тырышу".