оятлари, диққат . эт, собиқан баён этганимиз мувозанани нақадар улвий, мўъжизона ифода қиладилар.

Юқоридаги биринчи оятни иъжозкорона ва ийжозкорона ифода этадиган ҳақиқат "Ўн биринчи Сўз"да батафсил баён этилгани учун уни ўша ерга ҳавола қиламиз. Иккинчи оят эса, нақадар улвий бир ҳақиқатни ифода қилаётганини ёлғиз бир кичик ишорат ила кўрсатамиз. Яъни:

Бу оят мафҳуми мувофиқ ила шундай буюрмоқда: "Аҳли залолат ўлса, самовот ва замин уларнинг устларида йиғламайдилар". Ва мафҳуми мухолиф ила далолат этаётирки: "Аҳли иймон агар дунёдан кетса, самовот ва замин уларнинг устларида йиғлайди..." Яъни: Аҳли залолат модомики самовот ва арзнинг вазифаларини инкор этаётир, маъноларини билмаётир, уларнинг қийматларини ерга ураётир, сонеъларини танимаётир, уларга нисбатан ҳақорат ва адоват қилаётир экан, албатта, самовот ва замин уларга йиғлаш тугул, балки уларга нафрат этади. Уларнинг тўнгиз қавмида ўлим топганидан мамнун бўладилар.