Ва мафҳуми мухолиф ила дейди: "Самовот ва арз аҳли иймоннинг ўлимига йиғлайдилар". Зеро, аҳли иймон самовот ва арзнинг вазифаларини билади. Ҳақиқий ҳақиқатларини тасдиқ этади. Ва улар ифодалаган маъноларни иймон ила англайди. "Нақадар гўзал яратилганлар, нақадар гўзал хизмат қилаётирлар!" дейди. Ва уларга лойиқ қиймат беради, эҳтиром этади. Жаноби Ҳақ номидан уларга ва улар ойина бўлган асмога муҳаббат қўяди. Мана шу сир учундирки, самовот ва замин иймоннинг заволидан худди йиғлар каби махзун бўладилар.

Муҳим бир савол:

Демоқдасизки: "Муҳаббат ихтиёрий эмас. Ҳам эҳтиёжи фитрийга биноан лазиз таомларни севаман. Падар ва волида ва фарзандларимни севаман. Рафиқаи ҳаётимни севаман. Дўст ва аҳбобларимни севаман. Ҳаётимни, ёшлигимни севаман. Баҳорни, гўзал нарсаларни ва дунёни севаман. Қандай қилиб буларни севмайин? Қандай қилиб бу барча муҳаббатларни Жаноби Ҳақнинг зот ва сифот ва асмосига бера оламан? Бу нима деганидир?"