нинг сиррига кўра, сурати, мисли, мисоли, шабиҳи ҳам бўлолмас. Аммо

нинг сирри-ла ва тамсили-ла шуунотига ва сифот ва асмосига қаралади. Демак, масал ва тамсил шуунот нуқтаи назарида бордир. Мазкур ҳадиси шарифнинг кўп мақсадларидан бири шуки: инсон Жаноби Ҳақнинг Раҳмон исмини тамомила кўрсатадиган бир суратдадир. Ҳа, собиқан баён этганимиздек, коинот сиймосида минг бир исмнинг шуъаларидан пайдо бўлгувчи Исми Раҳмон кўрингани ва замин юзининг сиймосида Рубубийяти мутлақои Илоҳийяшшг ҳадсиз жилвалари-ла тазоҳур этган Исми Раҳмон кўрсатилгани каби, инсоннинг сурати жомиъасида ҳам кичик бир миқёсда заминнинг сиймоси ва коинотнинг сиймоси каби яна у Исми Раҳмоннинг том жилвасини кўрсатади, демакдир. Ҳам ишоратдирки: Зоти Роҳманир Роҳиймнинг далиллари ва ойиналари бўлган зиҳаёт ва инсон каби мазҳарлар у Зоти Вожибул Вужудга далолатлари шу қадар қатъий ва очиқ ва равшандирки, қуёшнинг тимсолини ва аксини тутган порлоқ бир ойина порлоқлигига ва далолатининг очиқ-равшанлигига ишоратан "У ойина қуёшдир", дейилганидек, "Инсонда Раҳмон сурати бор", деювчилар ҳам далолатининг очиқлигига ва камоли муносабатига ишоратан айтадилар.