s Биринчи йўл: Аҳли иймон учун у қабр бу дунёдан кўра янада гўзал бир оламнинг эшигидир.

s Иккинчи йўл: Охиратни тасдиқ этган. лекин сафоҳат ва залолатда кетаётганлар учун бир ҳибси абадий ва барча дўстларидан жудо қиладиган ҳибси мунфаридтир якка кишилик ҳибсхона эшигиди. Шундай кўргани, эътиқод этгани ва ишонганм ҳолда, буларга зид ҳаракат қилгани учун шунадай муомала кўради.

s Учинчи йўл: Охиратга ишонмаган аҳли инкор ва аҳли залолат учун бир иъдоми абадий эшиги... Яъни, ҳам ўзи, ҳам бутун аҳбобларини иъдом этадиган бир дор ёғочидир. Шундай деб билгани учун, жазоси ўлароқ, айнисини кўради. Бу икки ҳолат аниқ-равшандир, далил талаб этилмайди, кўз билан кўрса бўлади. Модомики ажал яшириндир ва ўлим одам бошига ҳар вақт кела олади ва модомики ажалга ёшу қарининг фарқи йўқдир, албаггга, доимо кўзи ўнгидаги бундай буюк даҳшатли бир масала қаршисида чорасиз қолган инсон учун у иъдоми абадий ва тубсизниҳоятсиз ҳибси мунфариддан қутулиш чорасини излаш, қабр эшигини бир олами боқийга, бир саодати абадияга ва олами нурга очилган бир эшикка айлантириш ҳодисаси у инсонга дунё қадар улкан масала бўлади.