Ҳа, аҳли таҳқиқотнинг якдил фикрларича, Шаққи Қамар ва бармоқлари учидан сув оқиши каби мингга етган мўъжизотидан ташқари, Қуръони Азимушшондек бир баҳри ҳақойиқ ва қирқ жиҳатдан мўъжиза бўлган мўъжизаи кубро, қуёш каби, рисолатини кўрсатишга кифоядир. Бошқа рисолаларда, хусусан, "Иигирма бешинчи Сўз"да Қуръоннинг қирққа яқин вужуҳи иъжозидан баҳс этганимиз сабабли бу ерда қисқа қиламиз.

Бу кичкинагина инсоннинг қандай аҳамияти борки, унинг амаллари ҳисоби учун бу азим дунё беркитилиб, бошқа бир доира очилади, деган ўй хотирга келмасин. Чунки бу кичкина инсон фитратининг кўп нарсаларга алоқадорлиги эътиборидан бутун мавжудот ичида бир ишбоши ва салтанати Илоҳиййянинг бир далолатчиси ҳамда убудийяти куллиянинг мазҳари бўлгани учун буюк аҳамияти бордир. Яна, қисқача бир умрда инсон қандай қилиб абадий бир азобга лойиқ бўлади, деган ўй ҳам келмасин. Зеро, куфр бу мактуботи Самадонийя даражасидаги ва қийматидаги коинотни маъносиз, ғоясиз бир даракага туширгани учун бутун коинотга нисбатан бир таҳқир бўлганидек, бу мавжудотда жилвалари, нақшлари намоён бўлган бутун Асмои Қудсийяи Илоҳийяни инкор ила рад этиш ва Жаноби Ҳақнинг ҳаққонийяти ва сидқини кўрсатгувчи ғайри мутаноҳий барча далилларини ёлгонлаш бўлгани учун ҳам бениҳоя бир жиноятдир. Бениҳоя жиноят эса, ниҳоятсиз азобни келтириб чиқади...