Ҳазрати Айюб Алайҳиссаломнинг яралари қисқагина дунёвий ҳаётига хавф солар эди. Бизнинг маънавий яраларимиз эса, жуда узун бўлган абадий ҳаётимизга хавф солмоқда. Ул муножоти Айюбияга у Ҳазратдан минг марта кўпроқ бизлар муҳтожмиз.

Хусусан, у Ҳазратнинг яраларидан ўсиб чиққан қуртлар қалб ва тилига қандай ҳужум қилган бўлса, худди шунингдек, гуноҳларимиздан пайдо бўлган яралар ва яралардан ҳосил бўлган васвасалар, шубҳалар √ наъузу биллаҳ (Аллоҳ сақласин) √ иймоннинг макони бўлмиш қалбнинг ичига ҳужум қилиб иймонни задалайди ва иймоннинг таржимони бўлмиш тилнинг руҳоний завқига илашиб, зикрдан нафраткорона узоқлаштиради, овозини ўчиради.

Ҳа, гуноҳ қалбни қорайтира-қорайтира, то нури иймонни чиқаргунга қадар қаттиқлаштиради. Ҳар бир гуноҳ ичида куфрга элтадиган бир йўл бор. У гуноҳ истиғфор ила тезликда йўқ қилинмаса, қурт эмас, балки маънавий кичик бир илон бўлиб қалбни чақади.

Масалан, уятли бир гуноҳни яширин қилган бир одам бошқаларнинг хабар топишидан жуда уялгани учун малоика ва руҳларнинг борлиги унга жуда оғир келади. Салгина бир нарса ила уларни инкор этишни орзу қилади.