Ҳамда ватанининг бузулишидан ғоят таъсирланади. ёхши кўрганларининг фироқ ва вафотидан қалбининг ич-ичидан ачинади. Дунёдек улкан, ўзигагина хос ва хусусий дунёсининг завол топишини ва фироқини ва охир-оқибат тамоман йўқ бўлишини ўйлаш, худди маънавий бир жаҳаннам каби, руҳини ва виждонини ёндиради.

Хуллас, ақли жойида бўлган ҳар бир одам, агар руҳсиз, қалбсиз, ақлсиз бўлмаса, биладики:

Муҳаммади Арабий Алайҳиссалоту Вассаломнинг Меърож Кечасида кўзи билан кўрган абадий саодатнинг хушхабари;

ва аҳли иймоннинг жаннатдаги боқий ҳаётларининг башорати;

ва инсон боғланиб қолган севганлари йўқ бўлиб кетмагани;

ва улар завол топгандан сўнг яна кўришишларининг қатъийлиги, ғоят севинчли, маънавий бир ҳадядир.