Албатта ва албатта инсон, бу жуда буюк неъматга жавобан бир умумий шукр ўлароқ у радиоларни ҳар нарсадан аввал калимоти тоййиба (ибратли калималар) бўлган бошда Қуръони Ҳакийм ва унинг ҳақиқатлари ила ва иймоннинг ва гўзал ахлоқларнинг дарслари ва башариятнинг энг лозим ва зарурий манфаатларига доир калималар билан тўлдирмоғи керакки, у неъматга шукр бўлсин. Йўқса неъмат бундай шукр кўрмаса, башарият учун зарарли бўлади.

Ҳа, инсон ҳақиқатга муҳтож бўлгани каби, баъзи лаззатли ҳавасларга ҳам эҳтиёжи бор. Бироқ бу лаззатли ҳаваслар бешдан бир қисмини ташкил этмоғи керак. Йўқса ҳаво ҳикматининг сирига зид бўлади.

Ҳамда, инсоннинг танбаллигига ва гуноҳларига ва керакли вазифаларининг нуқсонли ҳолда қолишига сабабчи бўлади. Инсон учун буюк бир неъмат экан, буюк бир аянчга айланади. Инсон учун лозим бўлган меҳнатга нисбатан шавқини синдиради.