62. Оммавий мусибат кўпчиликнинг хатосидан келиб чиқади. Мусибат жиноятнинг натижаси, мукофотнинг муқаддимасидир.

63. Шаҳид ўзини тирик деб билади. Жончиқар ҳолатни кўрмагани учун фидо қилган ҳаётини давом этаётган ва боқий ҳолда кўради. Фақат аввалгидан кўра соф деб билади.

64. Қуръоннинг том адолати, бир маъсумнинг ҳаётини ва қонини, ҳатто умум инсоният учун бўлса ҳам поймол этмайди. Қудрат назарида иккиси ҳам тенг бўлгани каби, адолат назарида ҳам бирдир. Худбинлик туфайли инсон шундай бир ҳолга келадики, эҳтиросига монелик қилган ҳар нарсани, ҳатто қўлидан келса бутун дунёни хароб ва инсониятни йўқ қилишни истайди.

65. Хавф ва заифлик ташқи таъсирларни шижоатга келтиради.

66. Муҳаққиқ (аниқ) манфаат мавҳум зарарларни деб фидо қилинмайди.

67. Истамбулнинг ҳозирги сиёсати грипп касаллиги каби бир хасталикдир.

68. Телба одамга "Яхшисан, яхшисан" дейилса яхшилашгани, яхши одамга "ёмонсан, ёмонсан" дейилса ёмонлашиш ҳодисалари оз эмасдир.

69. Душманнинг душмани, душман қолгунча дўстдир. Душманнинг дўсти, дўст қолгунча душмандир.