Хутбаи Шомия | Хутбаи Шомия | 115
(1-151)

54. Устини кир қоплаган мислсиз бир олмос, доимо порлоқ шишадан афзалдир.

55. Ҳар нарсани моддада излаганларнинг ақллари кўзларидадир. Кўз эса маънавиятда кўрдир.

56. Мажоз (ўхшатма), илмнинг қўлидан нодонликнинг қўлига тушса, ҳақиқатга айланади, хурофотга эшик очади.

57. Эҳсони Илоҳийдан ортиқ эҳсон, эҳсон эмас. Ҳар нарсани борича таърифламоқ керак.

58. Шуҳрат инсоннинг моли бўлмаган нарсаларни ҳам инсонга мол қилади.

59. Ҳадис ҳаётнинг маъдани ва ҳақиқатнинг илҳомидир.

60. Диннинг ҳаёт топиши миллатнинг ҳаёт топишидир. Дин ҳаёти ҳаётнинг нуридир.

61. Инсониятга раҳмат бўлган Қуръон фақатгина барчанинг, лоақал аксариятнинг саодатини ўзида жамлаган бир маданиятни қабул қилади. Ҳозирги ғарб маданияти эса беш манфий асос устига қурилган.

1- Таянч нуқтаси, қувватдир. Унинг иши эса тажовуздир.

2- Қасд қилган мақсади, манфаатдир. Унинг иши эса бир-бирига заҳмат етказишдир

Аудио мавжуд эмас