39. Дунёда хослар деб танилган инсонлардаги фазилатлар, тавозу ва камтарликка сабаб бўлиш ўрнига, ҳукмронлик ва такаббурга сабаб бўлган. Фуқаронинг ожизлиги, авомнинг фақирлиги, раҳм-шафқат ва эҳсонга сабаб бўлмоғи лозим экан, асорат ва маҳкумиятлари билан натижаланди.

40. Бир нарсада фазилат ва шараф ҳосил бўлган сари, хосларга пешкаш қиладилар, ёмонлик бўлса авомга тақсимлайдилар.

41. Хаёллар ғоясиз бўлса ва ёҳуд унутилса ва эсдан чиқарилса; зеҳнлар ўз атрофида манмансираш билан овора бўлиб қоладилар.

42. Барча қўзғалонлар ва фасодларнинг асл манбаи ва барча разил ахлоқларни ҳаракатга келтирувчи манба, икки калимадан иборат.

Биринчи Калима: "Мен тўқ бўлсам, бошқалар очликдан ўлса менга нима!"

Иккинчи Калима: "Истироҳатим учун заҳмат чек; сен ишла, мен ейман."

Биринчи калиманинг ирқини кесадиган ягона бир давоси борки, у ҳам бўлса закотнинг шартлигидир.

Иккинчи калиманинг давоси, рибони (судхўрликни) ҳаром қилишдир. Адолати Қуръония олам эшигида туриб, рибога қарата: "Таъқиқлангандир, киришга ҳаққинг йўқдир," дейди. Инсоният бу амрни тингламади, буюк бир тарсаки еди. Янада даҳшатлироғини емай туриб, қулоқ солиши лозим!..