Энг кичик бўлинмайдиган заррадан инсонга, инсондан қуёшлар қуёшига қадар узанган конуссимон силсиланинг ўртасидаги ягона гавҳар, инсони мукаррамдир.

Инсоннинг машҳур ҳисларидан бошқа ҳислари ҳам бор. Зоиқа (там билиш) каби, бир ҳисси соиқа ва бир ҳисси шоиқа бор. Ҳам инсонда ғайри машъур (ўзи англамаган) ҳислар кўп.

Баъзан орзу фикр суратини кияди. Эҳтиросли шахс орзусини фикр деб ўйлайди.

Ғаройибдирки, баъзи одамлар ифлос бир балчиққа тушса, ўзини алдаш учун мушки анбар дея юз-кўзига суртади.

Шаҳид валийдир. Жиҳод фарзи кифоя экан, фарзи айн бўлган. Балки икки карра фарзи айн ҳукмига келган.

Ҳаж ва закотда бўлганидек, жиҳодда ҳам ниятнинг тасарруфи оз. Ҳатто ният бўлмаса ҳам, асл нуқтаи назаридан ният ҳукмидадир. Демак ниятнинг зидди қатъиян билинмаса, жиҳод ҳақиқий шаҳидлик билан натижаланади. Зеро вужуб заифлашса тайин бўлади. Ичида ихтиёри бор ниятнинг таъсири озаяди