Ажабо, энг зиёда маънавий кучга ва тасаллига ва матонатга эҳтиёжини ҳис этган бу асрдаги инсон бу замонда у маънавий кучни ва тасаллини ва саодатни таъминлаб берган ва Исломият ва иймондаги таянч нуқтаси бўлган иймон ҳақиқатларини ташлаб, ғарблашишлик унвони ила Исломият миллатидан фойдаланиш ўрнига, маънавий кучни тамоман синдириб ва тасаллини маҳв этган ва матонатини синдирган залолат ва сафоҳатга ва ёлғончи сиёсатга таяниш, нақадар башариятга фойдадан ва инсониятга манфаатдан узоқ бир ҳаракат эканини жуда яқин бир замонда уйғонадиган - бошда Ислом ўлароқ - Инсоният ҳис этажак, дунёнинг умри қолган бўлса, Қуръон ҳақиқатларига ёпишажак.

Ушбу юқоридаги мисол каби эски замонда, ҳурриятнинг бошланишида баъзи диндор халқ ноиблари Эски Саидга бундай дедилар:

Сен ҳар жиҳатда сиёсатни динга, шариатга восита ва хизматкор қиляпсан ва ҳурриятни фақат шариатга йўл очгани учун қабул қиляпсан. Ва машрутиятни* ҳам машруият* суратида яхши кўряпсан. Демак ҳуррият ва машрутият шариатсиз бўлолмас. Шунинг учун ҳам сени Ўттиз биринчи Март ҳодисасида, "шариат бўлишини ҳохлаймиз" деганлар билан бир қаторга қўйдилар.