Ундан: "Нима қиляпсан?" деб сўралса:

"Давлатга холис ишлаб бермоқдаман," дейди. "Маош учун ишламоқдаман," деб айтмайди.

Шикампарвар ва оми аскар эса, таълимга ва ҳарбга диққат қилмасди, "У давлат иши, менга нима," дерди. Доим маошини ўйлаб, унинг пешидан юриб, қисмни тарк этар, бозорга кетар, савдо-сотиқ билан шуғулланар эди. Бир куни таълим кўрган ҳамроҳи унга деди:

- Биродар, асл вазифанг таълим ва жанг қилишдир. Сен шу иш учун бу ерга келтирилгансан. Подшоҳга ишон. У сени оч қўймас. Бу Унинг вазифасидир. Ҳам яна, сен ожиз ва фақирсан, ҳар ерда ўзингни тўйдиролмайсан. Ҳам яна, ҳозир мужоҳада ва сафарбарлик замонидир. Бунинг устига сени осий деб жазолайдилар.

Ҳа, олдимизда икки хил вазифа кўринмоқда.

Бири, Подшоҳнинг вазифаси. Баъзан биз Унинг маошсиз ишида ҳам ишлаймиз, у эса бизнинг қорнимизни тўйдиради.

Бошқаси, бизнинг вазифамизки, таълим ва ҳарбдан иборатдир. Подшоҳ эса ишимизни қулайлайлаштириб бизга ёрдам беради."

Ажабо, у бебош аскар бу мужоҳид таълим кўрган аскарнинг сўзларига қулоқ солмаса, нақадар таҳликада қолганини англаб етасан!