Иккинчи дармон эса - шукр ва қаноат ила талаб ва дуо ва Раззоқи Раҳиймнинг раҳматига ишончдир. Шундайми?

Ҳа бутун ер юзини бир неъматли дастурхон этган ва баҳор мавсумини бир гулдаста қилиб, ул дастурхон ёнига қўйган ва устига сочган бир Жавводи Кариймнинг меҳмонига фақирлик ва эҳтиёж қандай қилиб аламли ва оғир бўлиши мумкин? Балки фақирлиги ва эҳтиёжи хуш ва ёқимли иштаҳа суратини олади. Иштаҳа каби, фақр ҳолининг зиёдалашмоғи учун интилади.

Чунки комил инсонлар фақр ила фахрланганлар. (Зинҳор янглиш англама! Бу фахрланиш - Аллоҳ олдида фақирлигини ҳис этиб ёлвормоқ демакдир, фақирликни халққа кўрсатиб, тиланчилик вазиятини олмоқ дегани эмасдир.)

Ва ул чипта, ҳужжат эса, аввало, намоз бўлиб, фарзларни адо қилмоқ ва гуноҳи-кабираларни тарк этмоқдир. Шундайми? Ҳа, барча Аҳли Ихтисос ва Аҳли Мушоҳаданинг ва бутун Аҳли Завқ ва Аҳли Кашфнинг умумий фикрларига кўра, ул узун ва қоронғи абадул-обод йўлида озиғу заҳира, чироғу буроқ, фақат Қуръоннинг амрларига бўйсуниш ва қайтарганларидан тийилиш билангина қўлга киритилиши мумкин. Йўқса, фан ва фалсафа, санъат ва ҳикмат у йўлда икки пулга арзимайди. Уларнинг ёруғликлари қабрнинг эшигига қадардир.