Бир одам сенга юз сўмлик бир ҳадя ваъда қилса, юз кун сени ишлатади. Ҳолбуки, у ваъдасидан қайтиши мумкин, лекин сен у одамга ишонасан, берилиб ишлайсан.

Ажабо, ваъдадан қайтиши маҳол бўлган бир Зот, Жаннат каби бир мукофотни ва абадий саодат каби бир ҳадяни сенга ваъда қилса, жуда оз бир вақт ичида жуда гўзал бир вазифада сени ишлатса, лекин сен хизмат қилмасанг ва ё хоҳиши йўқ дангаса каби ёки зерикиш ила чала-ярим хизматинг билан Уни ваъдасини туҳматга қўйсанг ва ҳадясини қадрига етмасанг, жуда шиддатли бир жазога ва даҳшатли бир азобга лойиқ бўлишингни ўйламаяпсанми?

Бу дунёдаги ҳибсдан қўрқиб, энг оғир ишларда берилиб хизмат қилганинг ҳолда, нариги дунёда жаҳаннам каби бир абадий ҳибснинг хавфи сенга энг енгил ва латиф хизмат учун ғайрат бермаяптими?

Бешинчи танбеҳ: Эй дунёпараст нафсим! Ажабо, ибодатдаги тушкунлигинг ва намоздаги қусуринг дунёвий машғулиятларнинг кўплигиданми? Ва ёҳуд тирикчилик дардининг машғулиятлари ила вақт топа олмаганингданми? Ажабо, биргина дунё учун яратилганмидингки, бутун вақтингни унга сарфлаяпсан?