Тун вақти қишни, ҳам қабрни, ҳам Барзох оламини фаҳмлатиш билан инсон руҳи Раҳмати Раҳмонга қай даража муҳтож эканини инсонга хотирлатади.

Ва тундаги таҳажжуд намози эса, қабр кечасида ва барзох қоронғилигида нақадар фойдали бир чироқ эканини билдиради, танбеҳ беради. Ҳамда бутун бу инқилоблар ичра Жаноби Мунъими Ҳақиқийнинг бениҳоя неъматларини хотирлатиш орқали қай даража ҳамду-санога лойиқ эканини эълон этади.

Иккинчи бомдод эса қиёматнинг тонгини эслатади. Ҳа, бу кечанинг тонги ва бу қишнинг баҳори нақадар маъқул ва лозим ва қатъий бўлса, қиёмат тонги ҳам, Барзохнинг баҳори ҳам шу қадар қатъийдир.

Демак, бу беш вақтнинг ҳар бири, бир муҳим инқилобнинг боши эканини ва буюк инқилобларни хотирлатгани каби, Қудрати Самадониянинг ҳар кунги азим тасарруфларининг ишораси ила, ҳам йиллик, ҳам асрий, ҳам даҳрий* Қудратнинг мўъжизаларини ва Раҳматнинг ҳадяларини хотирлатади.