Демак, фитратнинг асл вазифаси ва ибодатнинг асоси ва қатъий қарз бўлган фарз намози, бу вақтларга лойиқдир ва жуда муносибдир.

БЕШИНЧИ НУКТА. Инсон фитратан ғоят заифдир. Ҳолбуки ҳар нарса унга Ҳужум қилади, уни ранжитади ва алам беради. Ҳам ғоят ожиздир. Ҳолбуки, балолари ва душманлари жуда кўпдир. Ҳам ғоят фақирдир. Ҳолбуки эҳтиёжлари жуда кўпдир. Ҳам танбал ва иқтидорсиздир. Ҳолбуки, ҳаётнинг таклифлари ғоят оғирдир. Ҳам инсонийлиги уни коинот ила боғлаган. Ҳолбуки, севганларининг, кўникиб қолган нарсаларининг завол ва фироқлари доимо уни ранжитади. Ҳам ақл унга юксак мақсадлар ва боқий меваларни кўрсатмоқда. Ҳолбуки, қўли қисқа, умри қисқа, иқтидори қисқа, сабри қисқадир.

Бундай бир вазиятда руҳнинг, бомдод вақтида бир Қодийри Зулжалолнинг, бир Раҳийми Зулжамолнинг даргоҳига ниёз ила, намоз ила мурожаат этиб, арзи-ҳол этмоғи, тавфиқ ва мадад истамоғи нақадар даркор ва олдидаги кундуз оламида бошига келадиган, зиммасига юкланадиган ишларга, вазифаларга бардош бермоқ учун нақадар лозим бир суянч нуқтаси экани яққол англашилади.